ကၽြန္မနဲ႕ငလ်င္

[ ... ]

ကၽြန္မဒီလိုနဲ႕ပဲ ေရြ႕ရံုေလးေရြ႕တယ္ဆိုတဲ့ရထားေပၚမွာလူပိခံရင္း ကၽြန္မမ်က္လံုးေတြျပာလာကာ ေအာက္ကေျခေထာက္လည္း ဘယ္လိုမွ အေျခမခိုင္ေတာ့ပါဖူး ..
ကၽြန္မသတိလႊတ္လိုက္တာနဲ႕ လူနင္းခံရလို႕ ေသမယ္ဆိုတဲ့ သတိေလးကပ္ေနတာမို႕ .. ေရာက္တဲ့ဘူတာမွာဆင္းဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္ .. အိမ္နားကဘူတာကိုေရာက္ဖုိ႕ ႏွစ္ဘူတာအလိုမွာပါ .. ေျခတဖက္လည္း ေထာ့နင္းေထာ့နင္းျဖစ္ေနပါျပီ .. လူလည္း ဘာမွမစားမေသာက္ရတာမို႕ .. အဓိကေရပါ .. ေတာ္ေတာ္ေလး ေခြယိုင္ခ်င္ေနပါျပီ .. ကၽြန္မအိမ္ျပန္ေရာက္မွျဖစ္မယ္ .. ကၽြန္မသတိကိုအသိနဲ႕ကပ္ႏိုင္ေသးတဲ့အေျခအေနမို႕ လမ္းထပ္ေလွ်ာက္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္ .

ကၽြန္မအိမ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္တဲ့ေဘစင္အေရာက္ကၽြန္မမ်က္ႏွာအေျခအေနေတာ္ေတာ္ဆိုးေနတာ အလန္႕တၾကားေတြ႕လိုက္ရပါတယ္ ..
ကၽြန္မကို စိတ္ပူေနတဲ့လူေတြကို စိတ္မပူဖုိ႕ သတင္းပို႕ရဦးမယ္ .. ကၽြန္မနားလို႕မျဖစ္ေသးဖူး ... ကၽြန္မကြန္ပ်ဴတာကို ရွိစုမဲ့စု အားအင္နဲ႕ဖြင့္ရင္း စိတ္ပူျပီးေစာင့္ေနတဲ့ အိမ္ကအကိုကိုလည္း သတင္းပို႕ .. ခ်စ္ေသာက်ဴးပစ္ေတြဆီလည္း သတင္းပို႕ျပီး .. ေမေမ့ကိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာကေန ဖုန္းေခၚလို႕ရေနတာမို႕ လွမ္းဆက္ .. တျခားေသာဂ်ပန္ေတြေသေနၾကတဲ့သတင္း .. အျခားအျခားရပ္ကြက္ကလည္း အေျခအေနေတြဆိုးေနတဲ့သတင္းကိုနားေထာင္ရင္း အဆက္အသြယ္မရေသးသူေတြကို လိုက္ဆက္သြယ္ရျပန္ပါတယ္ .. ကၽြန္မရဲ႕၀န္ထမ္းအားလံုးဆီက အဆက္အသြယ္ရကာမွပဲ ကၽြန္မစိတ္ေအးရပါတယ္ ..

ကၽြန္မ လွဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြႏ္မအခန္းက အရမ္းကိုေအးစက္ေနတာတခုေလာက္ပဲသတိထားမိျပီး ေလာကၾကီးနဲ႕အဆက္ျပတ္သြားခဲ့ပါတယ္ .. အဲ့ဒီခ်ိန္မွာမနက္၃နာရီပါ . ကၽြန္မရုတ္တရက္သတိျပန္ကပ္လာျပီး .. ခနတျဖဳတ္ေလာက္အိပ္လိုက္ရတာလည္းပါပါ့မယ္ .. ကၽြန္မကိုေလေတြတိုးေနတာသတိထားမိတဲ့အခိ်န္နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္၆နာရီပါ .. ကၽြန္မသတိတရနဲ႕ထၾကည့္မိမွပဲ ေခါင္းရင္းတည့္တည့္မွာ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္လံုး ပြင့္ေနခဲ့ပါတယ္ .. ျမတ္စြာဘုရား .. ေလေအးေတြထဲကၽြန္မတညလံုး အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာပါလား ... အဲ့ဒါနဲ႕ပ်က္ေနတဲ့တခါးကိုထလုပ္ျပီး ကၽြန္မေဆးေသာက္လို႕ ေနာက္တေခါက္ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္ .. ႏိုးလာေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္ေတြျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူလို႕ ...

[ ... ]