Monday, March 29, 2010

မီးငယ္နဲ႕ နာဂစ္

မီးငယ္ ဂ်ပန္လာဖို႕အတြက္ကို ၂၀၀၈ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္တမ္းဗီဇာေတြစလုပ္ျပီး အတိအက်သတ္မွတ္ခံရတာက မတ္လထဲမွာေပါ့ေလ။ ဧျပီ ၁ရက္ေန႕မွာ ၀န္ထမ္းသစ္ခန္႕အပ္ပြဲကို တက္ေရာက္ဖို႕ အတြက္ ရက္သတ္မွတ္ျပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္ပါ စီစဥ္ျပီးကာမွ ဗီဇာက ၾကန္႕ၾကာေနျပန္ပါတယ္။ ဗီဇာနဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေမလထဲမွာ မွ သြားဖို႕ရန္ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ သြားရေတာ့ပါမယ္ဆိုမွ အခက္အခဲက စေတြ႕ရျပန္ေပါ့။

၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေမလ၂ရက္ေန႕ ရန္ကုန္ရံုးခြဲမွာ ရံုးတက္ေနရင္းနဲ႕ မုန္တိုင္းသတင္းကို ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကားေနခဲ့ရပါတယ္။ တေနကုန္မိုးရိပ္ေတြျမင္ျပီး မိုးေတြသည္းေနခဲ့ေပမယ့္ ဂ်ပန္ေတြပီပီ မေၾကာက္ၾကပါဘူး။ မီးငယ္လည္း မုန္တိုင္းသတင္းကို ေတာက္ေလွ်ာက္သတင္းပို႕ေပးေနခဲ့တာေတာင္ သူတို႕က ၾကံဳေနၾကပါဆိုတဲ့ ရုပ္ေတြနဲ႕ ေအးေဆးပါတဲ့ေလ ဆက္တိုက္ပဲ ဘယ္ေဒသမွာေတာ့ ျပိဳကုန္ျပီ။ ျမိဳ႕လိုက္ပ်က္ကုန္ျပီ နဲ႕ ၾကားေနရလို႕ ၀န္ထမ္းေတြစျပီး ေၾကာက္လာၾကပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္သတင္းေတာ့ ပါမလာေသးတာမို႕ စိတ္ပူရံုကလြဲလို႕ သိပ္ေတာ့ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ တခါမွ မၾကံဳဖူးေသးတာလည္း ပါတာေပါ့ေလ။ မိဘေတြဆီလည္း ဖုန္းဆက္ထားၾကတာ ေလာက္ပါပဲ။ ရန္ကုန္ကိုလည္း ျဖတ္မယ္ ၾကားတယ္ေပါ့ေလ။ ေမလ၂ရက္ေန႕ ညမွာပဲ ၀န္ထမ္းေတြပါတီက ရွိပါေသးတယ္။ အားလံုးမဟုတ္ေပမယ့္ လူ၃၀ေလာက္စုလုပ္ရမယ့္ ပါတီပြဲပါ။ ေရြးခံထားရတဲ့သူေတြကလည္း မတက္မေနရဆိုေတာ့ အားလံုးတက္ၾကရမွာပါ။ မိုးေတြသည္းေနေတာ့ သိပ္မသြားခ်င္ေပမယ့္ ရံုးကိစၥဆိုေတာ့ သြားရျပန္ျပီေပါ့ေလ။

ည၈နာရီခြဲေလာက္မွာ မိုးက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သည္းလာသလို ေလေတြပါ စတိုက္လာပါတယ္။ ေအာ္ .. ဒါမုန္တိုင္းပါလာေပါ့. ဒီေလာက္ပါပဲ။ တခါမွ မၾကံဳဖူးလို႕ နည္းနည္း ထူးဆန္းေနတာေလာက္ပါပဲ။ ဒါနဲ႕ပဲ ည၁၀နာရီခြဲေလာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ မီးငယ္ေနတာက ၈လႊာရဲ႕ အေပၚဆံုးထပ္မွာမုိ႕ သာမန္ မိုးရြာရင္ေတာင္ မိုးကယိုေလ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပန္ျပင္ျပင္ ေခါင္မိုးေပၚကို စေလာင္းတက္ျပင္တဲ့သူေတြရဲ႕ ေျခရာေၾကာင့္ ယိုတာပါပဲ။ မိုးယိုေနတာကို လိုက္သုတ္ေနတဲ့ ေမေမ့ကို ဖယ္ခိုင္းျပီး မီးငယ္ လံုခ်ည္တိုတို၀တ္လို႕ ေရသုတ္ရပါေတာ့တယ္။ မသုတ္ဘဲ အ၀တ္ေတြနဲ႕ ေရတားရင္လည္း အိမ္ထဲထိ စီးတာမို႕ ေရသုတ္စက္နဲ႕ မလုပ္လို႕ကို မရတာပါ။ လက္နဲ႕အ၀တ္နဲ႕စုပ္ျပိး ညွစ္ရတာလည္း ကူရပါတယ္။ ေအးေနေပမယ့္ ပံုမွန္ထက္ကို ရြာေနတဲ့မိုးေၾကာင့္ တညလံုးကို မအိပ္ရပါဘူး။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သဲရာကေန စဲလာေပမယ့္ ေကာင္းကင္ၾကီးက ရဲေတာက္ေနတာပါပဲ။ အဘြားကေတာ့ ၾကည့္ျပီး ေျပာတယ္ ေလထန္ဦးမွာတဲ့ေလ။ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွာေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေပမယ့္ ၅နာရီခြဲေလာက္မွာ ေခါင္မိုးက အိကနဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ အရမ္းလန္႕သြားၾကတာေပါ့။ ေရကလည္းဘယ္ေလာက္သုတ္သုတ္ မႏုိင္တဲ့ အေနအထားျဖစ္လာပါတယ္ :( အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေမေမက ေနာက္ေဖးခနသြားခ်င္တယ္တဲ့ေလ။ တေရးႏိုး အေပါ့ထသြားတာပါ။ ေမေမလည္း ေနာက္ေဖးေရာက္ေရာ ၀ုန္းဆို အသံၾကီးၾကားလိုက္ရပါတယ္။ :O

ေမေမေရ ဆိုျပီး ေအာ္ျပီးေျပးလိုက္တာ ေမေမက ေလေတြအရမ္းတိုက္ေနလို႕တဲ့ေလ ေနာက္ေဖးခန္းနဲ႕ အိမ္လယ္ခန္း ျခားထားတဲ့ တံခါးကို ခ်က္ခ်သြားျပန္တယ္ :O ေမေမ့ကိုလည္း ေခၚမရ မိုးေတြကလည္း ျပန္သည္းလာနဲ႕ မီးငယ္တို႕အိမ္ ငရဲပြက္ေနသလိုပါပဲ။ :( ေမေမေရ ေမေမေရ နဲ႕ ဒုန္းဒုန္း ဆိုထုေနတုန္း အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာလည္း အမိုးက အိကနဲ ျဖစ္လာတာေတြ႕လိုက္တာမို႕ အရင္ဆံုး အဘြားကို ဆင္းေျပးခိုင္းရပါေတာ့တယ္။ အကိုကို အဘြားကို လက္ဆြဲလို႕ ဆင္းေျပးေတာ့လို႕ ေအာ္လုိက္ျပီး ေမေမ့ကို ေအာ္ေခၚေနရျပန္တာေပါ့။ အိမ္မွာမိသားစု အကုန္မွ ၅ ေယာက္ထဲရယ္ေလ။ :( ၁၅ မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ေမေမထြက္လာပါတယ္။ အရမ္းကိုလန္႕သြား တာက ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္တခုလံုး လံုး၀မရွိေတာ့ဘဲ ေမေမတေယာက္ထဲ အႏၱရယ္ကင္းကင္း ျပန္ထြက္လာ ႏိုင္တာပါပဲ။

အိမ္သာခန္းေလးတခုပဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ကြက္က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အမိုးေတြေရာ မီးဖိုေခ်ာင္ပစၥည္းေတြ ေရာ နံရံတျခမ္းေရာ ေလနဲ႕ပါသြားခဲ့ပါျပီ :( ေမေမ ျပန္ထြက္လာႏိုင္မွပဲ ဟင္းခ်ျပီး ငိုဖို႕ေတာင္ သတိမရ ေမေမေရ ေျပးေတာ့လို႕ပဲ ေအာ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဘြားကို ေအာက္ထပ္သြားပို႕ ျပီး ျပန္လာတဲ့ အကိုရယ္၊ ပစၥည္းေတြ ရသေလာက္ သိမ္းေနတဲ့ ဦးေလးရယ္က သတိတရနဲ႕ မီးငယ္ေလယာဥ္လက္မွတ္လို႕ ေအာ္ျပီး ေျပးယူရျပန္ပါတယ္။ ( ရံုးက၀ယ္ေပးထားတဲ့ လက္မွတ္မို႕ ေနာက္တေခါက္လည္း ျပန္၀ယ္ႏုိင္တဲ့ အေနအထား မရွိဘူးေလ ) အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေခါင္မိုးကေန တဖဲ႕ဖဲ့နဲ႕ ျပဳတ္က်လာေနပါျပီ။

မီးငယ္ သြားဖို႕ပဲ ရွိေတာ့တာမို႕ လက္ေဂ့ခ်္လည္း အဆင္သင့္ျပင္ျပီးသားပါ။ လပ္ေဂ့ခ်္ရယ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ရယ္ကို ဆြဲလို႕ အကုိက ေရွ႕ကေနေျပးဆင္းပါတယ္။ ၈ ထပ္ရဲ႕ဘ၀ကလည္း မလြယ္ပါ့လားေနာ္ :( ဦးေလးက ပစၥည္းေတြသိမ္းေနရင္းနဲ႕ ႏွစ္ခါ ၃ ခါေခ်ာ္လဲျပီး ျဖဴေလ်ာ္ေနပါျပီ။ :( လူေတြ ေဘးကင္းရင္ေတာ္ျပီဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးနဲ႕ အခန္းကို လွည့္ကိုမၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေအာက္ထပ္က မိတ္ေဆြေတြဆီကို သြားကပ္ေနရတဲ့ဘ၀ေရာက္ပါ ေတာ့တယ္ :( တီဗြီက အစ ကြဲသြားတာမို႕ မီးငယ္တို႕ ဘ၀ အေျခပ်က္တာပါပဲ။ နာဂစ္နဲ႕ ဒီေလာက္နဲ႕တင္ျပီး မလားမွတ္ပါတယ္။ ဦးေလးရဲ႕ အေျခအေနက တစတစ ဆိုး၀ါးလာျပီး အားငယ္ေနပံုလည္းရတာမို႕ အဖ်ားေတြ လည္း တက္ေနပါျပီ :( ဘယ္လိုမွ မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနမို႕၄ရက္ေျမာက္ေန႕မွာ ေဆးရံုတင္ရပါေတာ့တယ္။

ေသြးအားခ်င္းလိုတယ္လို႕ ေျပာတာနဲ႕ မီးငယ္တို႕ ေသြးရွာထြက္ရျပန္ျပီေပါ့။ နာဂစ္ေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာမို႕ ေသြးက လိုခ်င္သလို ရွာမရခဲ့ပါဘူး။ ရပ္ကြက္တကာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတကာ အလႈခံထြက္ရျပန္ပါတယ္။ မီးငယ္က ေအဘီ ေသြးမို႕ လိုတဲ့သူရွိရင္လည္း လႈပါ့မယ္လို႕ ေျပာရင္း ေနာက္ဆံုး ဦးေလး ရံုးက ၀န္ထမ္းေတြေရာက္လာေတာ့ ေသြးႏွစ္ပုလင္း အဆင္ေျပသြားခဲ့ပါတယ္။ :( တရက္စာေတာ့ အဆင္ေျပျပန္ျပီေပါ့ေလ။ ေန႕တိုင္းသြင္းရမွာဆို ေတာ့ မီးငယ္လည္း နီးစပ္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီေျပးရင္း လႊားရင္း မီးငယ္ရဲ႕ရံုးက ၀န္ထမ္းေတြလည္း ေရာက္လာၾကပါတယ္။ လိုရင္လႈပါ့မယ္တဲ့ ။ ေအေသြးမို႕ ေအဘီေသြးေလာက္ ရွာရမခက္တာေတာင္ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ခဲရတာပါပဲ။ စိတ္ဓာတ္ေတြ လည္း က်လို႕ အားငယ္ေနရတဲ့ရက္ေတြကို ျဖတ္သန္းရေတာ့တာေပါ့။

ေနစရာေနရာကမရွိ ၊ အစားအေသာက္က်ျပန္ေတာ့လည္း ေစ်းေတြက တအားၾကီး ( ၾကက္ဥတလံုး ၅၀၀ တဲ့ကြယ္ - လူေတြရဲ႕ မေတာ္ေလာဘတက္ပံုမ်ား ) မီးငယ္လည္း ထမင္းေတာင္ရဲရဲ မစားရဲပါဘူး။ အိမ္မွာ ကိုယ္က အငယ္ဆံုးေလ :( အဘြားရွိတာမို႕ အစစအရာရာ အဘြားအတြက္ပဲ စဥ္းစားရင္း ေဆးရံုတက္ေနတဲ့ လူမမာ အားမငယ္ေစေရး မီးငယ္ပဲ ၾကိဳးစားရျပန္ပါတယ္။ အကိုကလည္း တမိသားစုလံုးအတြက္ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္လို႕ အစစ အရာရာ လိုက္လုပ္ေပးေပမယ့္ မီးငယ္လည္း ဘယ္လိုမွ ထိုင္ေနလို႕မရဘဲ ၾကိဳးစားရျပန္ပါတယ္။

ရံုးက မီးငယ္ရဲ႕ သူေဌး ( တကယ့္ကို မိဘလိုပဲမို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ) က အိမ္လိုက္လာျပီး လာၾကည့္သြားပါတယ္။ မီးငယ္ကလည္း သြားရေတာ့မယ့္ရက္က သိပ္ကပ္ေနျပီေလ။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ မီးငယ္ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္း မ်က္ကြင္း ေဟာက္ပက္နဲ႕ ေမလ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ ဂ်ပန္ကို လာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးေလးကလည္း ေဆးရံုေပၚမွာပဲ ရွိေသးတာမို႕ ေန႕တိုင္း မ်က္ရည္နဲ႕ မ်က္ခြက္ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့ေလ။ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ျဖစ္တာေတြေတာ့ ေနာက္ပို႕စ္ေတြမွပဲ တင္ပါေတာ့မယ္။


မီးငယ္

5 comments:

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

နံရံတစ္ျခမ္းလံုး ေလထဲ လြင့္ပါသြားတယ္ဆိုတာ ဖတ္ရတဲ့သူ ေတာင္ ထိတ္လန္႔စရာပါပဲ။ ခုထိ နာလံ မထူနိင္ေသးတဲ့ မိသားစုေတြ ရိွေနေသးတယ္။ တကယ့္ ကပ္ေဘးဆိုးပါပဲ။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဒါနဲ႔ ဦးေလးေရာ ဘာဆက္ျဖစ္ေသးလဲ
ေနာက္ဆက္တြဲေလး ေစာင့္ဖတ္မယ္ ။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

စာဖတ္သူကို ဖတ္ရတာ ရွင္းေအာင္ ေရးနိင္တာကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ညီမေလး
အားေပးပါတယ္ ဆက္ၾကိဳးစားေနာ္

ေမဇင္ said...

ဖတ္ရင္းနဲ႕ တကယ္ပဲျမင္ေယာင္ျပီး အသဲ တေအးေအးနဲ႕ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္...။ စိတ္၀င္စားပါတယ္ ဆက္ေရးမွာကုိ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။

ေရႊနတ္သား said...

နာဂစ္ေၾကာင္ ့ခံစားခဲ ့၇တဲ ့..ပ်က္ခဲ ့၇တဲ ့ဘ၀ေတြအေၾကာင္းဖတ္
လိုက္ရလို ့ေက်းဇူးပါ....ေရႊနတ္သားတို ့က အေ၀းၾကီးမွာဆိုေတာ့
ေလ...အခုလိုဖတ္ရမွသိရလို ့ပါ

Post a Comment

ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။