Friday, September 2, 2011

အိေခးဘန ( မိုရိဘန )

ဒီေန႕အတြက္ေတာ့ ဂ်ပန္ရိုးရာ ပန္းအလွျပင္နည္းျဖစ္တဲ့ အိေခးဘနလို႕ လူအမ်ားသိၾကတဲ့
ပန္းထိုးနည္းေတြ မ်ားစြာရွိတဲ့အထဲက မိုရိဘန လို႕ေခၚတဲ့ ပန္းအလွျပင္နည္းေလးနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးပါ့မယ္ ။



ဒီအေပၚပံုေလးကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ အေျခခံအက်ဆံုးပံုေလးပါပဲ ... ကိုယ္ကတကယ္လို႕ ခြက္သံုးမယ္ဆိုရင္လည္း ခြက္ထဲမွာ ေဖာ့ခံေပးပါ .. ပန္းထိုးေနၾကဆိုရင္ေတာ့ ေဖာ့ထံုးေလးေတြ အလြယ္တကူ ေဆာင္ထားသင့္ပါတယ္ ..
အေပၚပံုကေတာ့ ပန္းထိုးတဲ့အခါအမီျပဳလို႕ရေအာင္ စိုက္တဲ့ ပန္းစိုက္တံေလးေတြပါ ..
အဆင္ေျပရာ ၀ါးသို႕မဟုတ္ .. ပလတ္စတစ္ကိုသံုးလို႕ရပါတယ္ ...




အလည္တည့္တည့္မွာစိုက္ထားတဲ့တိုင္ရဲ႕ သံုးပံုႏွစ္ပုံေလာက္ရွိတဲ့ ေနာက္ထပ္ တိုင္တတိုင္ကို ထပ္ယူေပးပါ ..
ဘက္ဘက္ကို အလွဆင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘယ္ဘက္ကို ယူပါ ..
ညာဘက္ကေလးကို ဆႏၵရွိတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ညာဘက္ကေလးမွ အဆင္ေျပပါမယ္ ..
အိမ္ေတြမွာ ကိုယ္ထားမယ့္ ေနရာအလိုက္ အဆင္ေျပသလိုညွိေပးလို႕ရပါတယ္ ..




ဒါမွ တျခမ္းေစာင္းေလးထက္ ပန္းအံုေလးမ်ိဳးပဲ လိုခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒုတိယစိုက္လိုက္တဲ့ တိုင္ေလးရဲ႕ သံုးပံဳႏွစ္ပံဳေလာက္ရွိတဲ့ တိုင္ေလးတခု ထပ္ယူျပီး ပံုမွာျပထားတဲ့အတိုင္း စိုက္ေပးပါေနာ္ ..



သတိျပဳရမွာက ပန္းအစစ္ကို ထည့္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ယူထားတဲ့တိုင္ထဲက အတိုဆံုးတိုင္ဘက္မွာ အခုလို အရွည္ပန္းပြင့္ကို ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္ .. ဘယ္ညာႏွစ္ဘက္ကို ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ရင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္ ..




ဒီပံုေလးကေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဆုိရင္ အလြယ္တကူ ရႏိုင္တဲ့ ပိန္းပန္းနဲ႕ .. ဒန္းစီးေလဒီလို႕ အမ်ားေခၚၾကတဲ့ ပန္းေလးနဲ႕ .. ရြက္လွနဲ႕ကို ေရာထိုးထားတာပါ ....



ထိုးနည္းမခက္ပါဖူး ..... အကုန္အက်လည္းမမ်ားတဲ့ ပန္းအိုးေလးလို႕ ထင္ပါတယ္ ...
ဒီပန္းတမ်ိဳးထဲမဟုတ္ဘဲ တျခားအမ်ိဳးအစားေလးေတြ လည္း စမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႕ အၾ႕ကံေပးပါ့မယ္ ...

Saturday, August 27, 2011

ကေလးဘ၀ အမွတ္တရ ( ၁ )

ပထမဦးဆံုး စခ်က္ဖူးတဲ့ ဟင္းေလးတခြက္၊ မွတ္မိပါေသးရဲ႕။
အပူေလာင္မွာစိုးလို႕ ေမေမက မီးဖိုထဲေတာင္ မ၀င္ခိုင္းေပမယ့္ တစကၠန္႕ေတာင္ အညိမ္မေနႏိုင္တဲ့အက်င့္ေလးနဲ႕ ကိုယ္။
သံုးတန္းႏွစ္မွာ ဟင္းစခ်က္ဖူးပါတယ္။ ေမေမခ်က္ရင္ ေဘးကေန လိုက္စပ္စုျပီး မွတ္ထားတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကရွိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ေတာ့ အဟုတ္ေပါ့။
ပထမဦးဆံုး စခ်က္ျဖစ္တာ မွတ္မွတ္ရရ ဘဲဥခ်ဥ္ရည္ဟင္း။
ဘဲဥကိုျပဳတ္တယ္။ အခြံခြာတယ္။ ဘဲဥျပဳတ္ထားတုန္းမွာ မန္က်ည္းသီးစိမ္းတယ္။ ငရုတ္သီး ၾကက္သြန္ေထာင္းတယ္။
ေနာက္ပုဇြန္ေျခာက္ေထာင္းတယ္။ ( အေနာ္တို႕အိမ္မွာက ပုဇြန္ေျခာက္ေထာင္းျပီး ထည့္ခ်က္ေလ့ရွိတယ္။ ေထာင္းျပီးသား ပုဇြန္ေျခာက္တ၀က္၊ အေကာင္လိုက္တ၀က္ေပါ့ ) အဲ့လိုမ်ိဳး ဟုတ္တိပတ္တိနဲ႕ ျပင္ဆင္ေနေတာ့ ေမေမကလည္း ျပံဳးျပံဳးျပံဳးျပံဳးနဲ႕ေပါ့။
အဲ့ဒါနဲ႕ ဆီသတ္ မန္က်ည္းသီးႏွစ္ေလးထည့္၊ ငံျပာရည္ေလးထည့္၊ အခ်ိဳမႈန္႕ေလးထည့္၊ ကိုယ့္ဟာနဲ႕ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္ေနတာ။
ေနာက္ ေမေမတို႕ အိမ္ေရွ႕ကေနေစာင့္ေနာ္၊ ဟင္းနံ႕နံမယ္ေပါ့ .. အဟိ။
အဲ့ဒါနဲ႕ ေမေမတို႕က အိမ္ေရွ႕ခန္းကေန ေစာင့္တာေပါ့ေနာ္။
၁၅ မိနစ္နဲ႕လည္း သူ႕သမီး အိမ္ေရွ႕မထြက္။ မိနစ္ ၂၀ နဲ႕လည္း ေပၚမလာ။ နာရီ၀က္နဲ႕လည္း အသံမၾကားနဲ႕ စိတ္ပူျပီး ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ျပန္၀င္လာပါေလေရာ။
အဲ့က်မွ မီးေလး ဘာလုပ္ေနတာလဲလို႕လည္း ေမးေရာ ... ဘဲဥခ်ဥ္ဟင္း ေရမခန္းေသးလို႕ ထိုင္ေစာင့္ေနတာတဲ့ေလ ။
ဟီးးး ... ေတာ္ခ်က္။
ဘဲဥခ်ဥ္ဟင္းကို ေရတဖလားထည့္ျပီး ေရမခန္းမခ်င္းထိုင္ေစာင့္တာ နာကြ .. ဟိ . ဟိ

Wednesday, August 24, 2011

အမွတ္တရ ဆရာမ

ငယ္ငယ္ေလးထဲက မိဘနဲ႕မျခား ေကာင္းခဲ့တဲ့ ဆရာဆရာမေတြနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့ဖူးသလို မွတ္မွတ္ရရ စိတ္ထဲမွာ က်န္ေနခဲ့တဲ့ ( အဲ့တုန္းကေတာ့ ဆိုးတယ္လို႕ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ) ဆရာမတေယာက္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းတူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီက်ဴးပစ္မွာ ရွိရင္ေတာ့ အဲ့ဒီဆရာမကို သိၾကမွာပါ။
ဆရာမက အပ်ိဳၾကီး၊ အရမ္းအရိုက္ၾကမ္းတာ၊ အရမ္းပါးစပ္ၾကမ္းတာကို သိပ္ဂုဏ္ယူတဲ့ဆရာမ၊ ဆံပင္ကို အျမင့္ၾကီး ေခါက္တင္ထားျပီးေတာ့ ၾကိမ္လံုးၾကီးတရႊမ္းရႊမ္းနဲ႕ေပါ့။

ကိုယ္ကလည္း ေက်ာင္းမွာ Top Ten စာရင္း၀င္၊ ဆရာဆရာမေတြက စာေတာ္လို႕သာ ခ်စ္ၾကတာ။ သိပ္အပိုးက်ိဳးလွတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ မွန္တယ္ထင္ရင္ ကန္႕လန္႕တိုက္တတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ိဳး။
ေက်ာင္းကဆရာ၊ဆရာမဆီမွာ က်ဴရွင္တက္မွ အမွတ္ေပးမယ္လို႕ ၾကားတာနဲ႕ လံုး၀အဲ့ဒီက်ဴရွင္သြားမတက္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အသင္ျပေကာင္းေနပါေစ။ မတက္ဘူးဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ိဳး။
အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ ဆရာ၊ဆရာမေတြမွာလည္း စား၀တ္ေနေရးေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးလံုး၀မေတြးတတ္ခဲ့တာအမွန္။
ဆရာမက စာအသင္အျပသိပ္ေတာ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာလည္း သူသင္ေပးရင္ အရမ္းကိုရွင္းလင္းသြားတာပါ။
သမိုင္းသင္တဲ့ဆရာမ၊ သမိုင္းဖတ္စာအုပ္ကို မကိုင္ဘဲနဲ႕ကို သင္ႏိုင္တဲ့ဆရာမပါ။ ျပင္ပဗဟုသုတေတြပါ ရွင္းေပးျပီး သင္တဲ့ ဆရာမ။
ကိုးတန္း၊ဆယ္တန္းႏွစ္ႏွစ္ ဆရာမနဲ႕သင္ခဲ့ရတယ္။ ကိုးတန္းႏွစ္တုန္းကေတာ့ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့။ အျပင္က်ဴရွင္မတတ္တဲ့ ကၽြန္မ ဆရာမသင္တဲ့သင္ခန္းစာနဲ႕တင္ ကြက္တိေပါ့။

ျပႆနာက ဆယ္တန္းႏွစ္မွာ စတာ။ ဆရာမက စာေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး သူ႕ဆီကို က်ဴရွင္သြားၾကေပမယ့္ မလာတဲ့ ကၽြန္မကို နည္းနည္းစိုးရိမ္တာပဲလား၊ မ်က္စိေနာက္တာပဲလားေတာ့ မသိ။ တျခားေက်ာင္းသားတေယာက္ကေန တစ္ဆင့္ ေလသံစလာပါတယ္။ ေႏြရာသီမွာကထဲက ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားျပီးျဖစ္တဲ့ကၽြန္မ၊ ထပ္ဆင့္ေျပာရရင္ေတာ့ မိသားစု စီးပြားေရးအေျခအေန အေျပာင္းအလဲမွာ ကၽြန္မ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ကၽြန္မကို ခ်စ္ခင္ၾကတ့ဲ ဆရာ၊ဆရာမေတြက ကၽြန္မအိမ္မွာ က်ဴရွင္၀ိုင္းလုပ္ရင္းနဲ႕ ကၽြန္မတေယာက္စာကေတာ့ တျပားမွမေပးရတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ေပးႏိုင္တဲ့အင္အားလည္း မရွိခဲ့တာအမွန္။

ဒါေပမယ့္ ဆရာမရဲ႕ အျမင္မွာေတာ့ အိမ္မွာဘာသာစံု၀ိုင္းေတြလုပ္ေနျပီး သူ႕ဆီမလာဘူးဆိုတဲ့ အျမင္လည္း ရွိခဲ့မွာေပါ့။
ကၽြန္မတေယာက္ထဲမဟုတ္ဘဲ အျခားေက်ာင္းသားေတြမွာလည္း အဲ့ဒီဆရာမက်ဴရွင္ကိုမသြားတဲ့သူေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မနဲ႕ တြဲတဲ့သူငယ္ခ်င္းတအုပ္စုလံုး။ ဘယ္သူမွ မသြားၾကဘူး။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႕ အုပ္စုက ေမ်ာက္လႊဲေက်ာ္အုပ္စု။
တမိနစ္ေလာက္ အညိမ္ေနရရင္ေတာင္ လူတိုင္းက ထူးဆန္းေနမယ့္ အုပ္စုမ်ိဳး၊ အဲ့ဒီေလာက္ကၽြန္မတို႕ အေဆာ့သန္ခဲ့တာ။
ဒါနဲ႕ ဆက္ေျပာရရင္ ပထမဆံုး လပတ္စာေမးပြဲမွာ ကၽြန္မ သမိုင္းဘာသာ က်တယ္။ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္က ၉ဘာသာကို ၅ဘာသာနဲ႕ေျဖရတဲ့ႏွစ္။ ၀ိဇၹာတြဲ ( ပထ၀ီ၊သမိုင္း၊ေဘာဂ ) ဆိုျပီး ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္။ ဒါေပမယ့္ လပတ္စာေမးပြဲေတြမွာေတာ့ တဘာသာခ်င္း အမွတ္ထုတ္ေပးပါတယ္။
ဆရာမက စာေမးပြဲက်တဲ့သူေတြကို ရိုက္ေလ့ရွိတာ ဟိုးပေ၀သဏီထဲကမို႕ ကၽြန္မတို႕ မထူးဆန္းေပမယ့္ စာေမးပြဲက်တဲ့စာရင္းထဲမွာ ကၽြန္မပါလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အရမ္းကို ထူးဆန္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတအားလည္း ရွက္သြားခဲ့တယ္။ အဆင့္တစ္ကေန ႏွစ္ျဖစ္ရင္ေတာင္ ကမာၻပ်က္မယ့္အတိုင္း ေသာင္းက်န္းတတ္တဲ့ကၽြန္မအတြက္ ဒဏ္ရာ ေတာ္ေတာ္ျပင္းတာ။ ကၽြန္မ ၀ုန္းခနဲထရပ္လုိက္ျပီး ဆရာမ ဘာအတြက္ သမီးကို စာေမးပြဲခ်တာလဲလို႕ ထေမးတဲ့အခ်ိန္မွာ တခန္းလံုးကေတာ့ တိတ္ဆိတ္လို႕ေပါ့။ နင္ ဘယ္ကစာေတြနဲ႕ ေျဖမွန္းမသိဘဲ လိုအပ္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြ မပါလို႕ တမွတ္မွ မေပးတာတဲ့။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမယ္ ၀ုန္းခနဲျဖစ္သြားတယ္။ တမင္လုပ္ျပီဆိုတာ သိလိုက္တဲ့ ကၽြန္မ ( အခုမွ ျပန္စဥ္းစားမိရင္ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ဆိုးခဲ့တာပဲ )။ ရိုက္ပါဆိုျပီး အတန္းေရွ႕ထြက္ျပီး အျပံဳးမပ်က္အရိုက္ခံခဲ့တယ္။

ကၽြန္မစိတ္နဲ႕ ကၽြန္မအေၾကာင္းကို သိထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကေတာ့ တအံ့တၾသေပါ့။ ပထမလပတ္မွာ ဒီလိုျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မဒုတိယလပတ္ကို ထပ္ေစာင့္တယ္။ တူညီတဲ့ရလဒ္ပဲ။ ကၽြန္မအတြက္ေသခ်ာသြားျပီေလ။ ေသေသခ်ာခ်ာေျဖထားပါရက္နဲ႕ ကၽြန္မစာေမးပြဲက်တယ္။ ရတဲ့အမွတ္ကလည္း သုည တဲ့။ တမွတ္မွကို ကၽြန္မကို မေပးတာ။ ကၽြန္မ ဒုတိယလပတ္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းျပီ။ နင္ အေၾကာတင္းတယ္။ မ်က္ႏွာေၾကာကို ျပင္စမ္းဆိုျပီး ကၽြန္မကို လက္သီးၾကီးဆုပ္၊ မ်က္လံုးၾကီးျပဴးပီး ၾကည့္ေနတာ။ ကၽြန္မလည္း တစက္မွ မ်က္ႏွာေၾကာမေလ်ာ့ဘူး။ ဆရာမ မ်က္ႏွာကိုလည္း မၾကည့္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္မဘ၀တေလွ်ာက္မွာ ပထမဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ အရိုက္ခံခဲ့ရဖူးတာ အဲ့ဒီဆရာမေၾကာင့္ပါပဲ။ မိသားစုမွာလည္း တခါမွ ကၽြန္မအရိုက္မခံခဲ့ရဖူးဘူး။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္မ တတိယလပတ္ေျဖတဲ့အခ်ိန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္မညဥ္ဆိုးေတြ စေတာ့တာပါပဲ။ သမိုင္းဘာသာေျဖတဲ့ေန႕မွာ တလံုးမွ ကၽြန္မ မေရးခဲ့ဘူး။ ဒီတိုင္း ဗလာစာရြက္အတိုင္းပဲ ကၽြန္မျပန္အပ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတမင္လုပ္ျပီဆိုတာ သိတဲ့ ဆရာမ ေဒါသဆိုတာေလ တခန္းလံုး အပ္က်သံေတာင္ ၾကားရမေလာက္ ညိမ္ေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကို နင္ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးသလဲတဲ့ တခြန္းပဲ ေမးတယ္။ ကၽြန္မ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ ေျဖလည္း သုည ၊ မေျဖလည္း သုည၊ ေျဖရတာ မင္ကုန္တယ္၊ လက္ေညာင္းလို႕ပါ ဆရာမ ဆိုျပီး ကၽြန္မေျဖသံ အဆံုးမွာ ဆရာမရဲ႕ေဒါသက အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားျပီး ၾကိမ္လံုးကို လႊဲထည့္လိုက္တာ ကၽြန္မေလ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသျပီမွတ္တာ။ လံုး၀မရိုက္ပါဘူး၊ နံရံကို လဲႊရိုက္ျပီးထြက္သြားခဲ့တယ္။ အဲ့ဒိတုန္းကေတာ့ ငါ မမွားဖူးဆိုတဲ့ အေတြးေလးနဲ႕ မာနေတြ တခြဲသားနဲ႕ ကၽြန္မေပါ့။ ကၽြန္မဘက္က မွားခဲ့တာဆိုလို႕ ဆရာမကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳခဲ့မိတဲ့အမွားပဲ ရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ ကၽြန္မ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၀ိဇၹာတြဲ ဂုဏ္ထူးမပါခဲ့ပါဘူး။ အဲ့ဒီအတြက္ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆရာ၀န္လည္း မျဖစ္ခဲ့ဘူး။


ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မဘ၀မွာ ဆရာကို ေစာ္ကားဖူးသလို ျဖစ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္မျပန္ရလိုက္တာပဲလို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာင္တရမိခဲ့တယ္။ ကၽြန္မ အင္ဂ်င္နီယာတေယာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနာက္မွာ ဆရာမကို ျပန္သြားကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာမကို မွားခဲ့တာ ခြင့္လႊတ္ေပးပါဆိုျပီး ေက်ာင္းသားေတြေရွ႕မွာပဲ ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ မွန္သည္ျဖစ္ေစ မွားသည္ျဖစ္ေစ ဆရာဆိုတာ ဆရာပါပဲ။

ဆရာေတြမွာလည္း သူ႕အေၾကာင္းနဲ႕ သူရွိမွာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ဘက္က မေစာ္ကားမိတာဟာ ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ေကာင္းဖို႕ပါပဲ လို႕ ေတြးေနမိပါတယ္။ ကၽြန္မဘ၀မွာ မွားခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာတခုနဲ႕အတြက္ တသက္လံုး ေနာင္တဆိုတာ ရွိေနခဲ့ရတာပါပဲ။ သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ အားလံုးကို အမွားရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႕ အျမဲတမ္း ကန္ေတာ့ရင္း ေတာင္းပန္လွ်က္ပါ။

ႏြယ္ပင္ေလးနဲ႕ကၽြန္မ(၂)


ႏြယ္ပင္ေလးေရ ..

ရွင္ကၽြန္မကို တစ္ရစ္ထက္တစ္ရစ္ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕လာခဲ့တာ . လႈပ္မရေအာင္ နစ္ျမဳပ္ေစခဲ့တာ .. ရွင့္သံေယာဇဥ္ေတြတဲ့လား။
တခါတေလမွာ မြန္းၾကပ္မႈေတြအျပည့္နဲ႕ ကၽြန္မသက္ျပင္းခ်လိုက္မိတဲ့အခါတိုင္း ရွင္ဘာလို႕ မႏွစ္ျမိဳ႕ခဲ့တာလဲ။
အေတြးေမာေတြနဲ႕ ကၽြန္မ သက္ျပင္းခ်မိလာတတ္တာ ကၽြန္မရဲ႕လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြေတာင္ သတိထားမိတဲ့အထိပါပဲ။
ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးေတြၾကားထဲကမွ သံေယာဇဥ္ေတြ အထပ္ထပ္ဖြဲ႕လို႕ အခုဆို ကၽြန္မတို႕ တူညီတဲ့ အိပ္မက္တခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕ လက္တြဲေတြျမဲခဲ့ၾကျပီေနာ္။
ကၽြန္မသိပ္ႏွစ္သက္တဲ့ အျပဳအမူေလးေတြ ရွင့္မွာ အျပည့္ရွိသလို ရွင္ႏွစ္သက္တဲ့ အျပဳအမူေလးတခုကို ကၽြန္မဆီမွာ ရွင္ျမင္လိုက္တိုင္း ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ျပံဳးတတ္တာ ကၽြန္မမသိဘဲ ေနပါ့မလား။
ရွင္နဲ႕ကၽြန္မ ဘယ္အရာမွ မတူဘူးလို႕ ထင္ခဲ့မိတဲ့ ကၽြန္မ .. ကၽြန္မတင္ မဟုတ္ပါဘူးေလ. ရွင္လည္း ဒီလိုပဲ ယူဆခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ တကယ့္တကယ္ သံေယာဇဥ္ေတြ ရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္ရင္း တေယာက္အေၾကာင္းတေယာက္ပိုသိလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရွင္နဲ႕ကၽြန္မ တူညီတဲ့ စရိုက္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲဆိုတာ တစ္စထက္တစ္စ ပိုသိလာရတယ္ေနာ္။
စာေပခ်စ္တတ္တာ၊ ခရီးသြားရတာ ႏွစ္သက္တာ၊ စကားႏိုင္လုတတ္တာ၊ သီခ်င္းေတြ ခ်စ္တတ္တာ၊ အစားအေသာက္ မေရြးတတ္တာ၊ အေၾကာင္းအရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွင္နဲ႕ကၽြန္မ ထပ္တူက်ေနခဲ့တယ္။
စကားႏိုင္လုတိုင္းလည္း အရႈံးမေပးဘဲ စကားျပိဳင္ေျပာၾကရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္မွန္းမသိ ကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္။
တခုအံ့ၾသဖို႕ေကာင္းတာက ရွင္နဲ႕ကၽြန္မ စကားႏိုင္လုတိုင္း ရန္ျဖစ္ဖို႕ ဘက္ကို ဦးတည္မေနခဲ့တာပဲ။
တေယာက္နဲ႕တေယာက္ အႏိုင္မခံ အရႈံးမေပးဘဲ စကားႏိုင္လုၾကရင္း ကၽြန္မက ခပ္တည္တည္လုပ္ျပီး စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ရင္ေတာ့ ကၽြန္မဆံပင္ေတြဆြဲဖြျပီး လူဆိုးမေလးလို႕ ပညတ္ရင္းနဲ႕ အေလ်ာ့ေပးတတ္တာလည္း ရွင္ပါပဲ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ႏြယ္ပင္ေလးရယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ႏြယ္ပင္ေလးလို႕ ရွင့္ကို ပညတ္လိုက္တုန္းက ရွင္တအံ့တၾသနဲ႕ ျပံဳးစိစိ ျဖစ္ေနခဲ့ျပန္ေပါ့။ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးက အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္ ရွင့္အၾကင္နာ ယုယမႈေတြနဲ႕ ကၽြန္မကို ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ခဲ့သလို ကၽြန္မရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္ျမဲခဲ့တာလည္း ရွင့္ရဲ႕ သစၥာတရားေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕။
မိသားစုအေပၚ စိတ္ပူတတ္တဲ့ကၽြန္မအတြက္ ရွင့္ရဲ႕ တခြန္းထဲေသာ ကတိစကားက အားအင္ေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။
ေမေမတေယာက္ထဲအတြက္ ဘ၀ကို ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေလးနက္တဲ့ ေမတၱာတရားေတြေပးခဲ့တဲ့ရွင့္ကို ေမေမျမင္ရင္လည္း သေဘာက်မယ္ ထင္ပါရဲ႕ ႏြယ္ပင္ေလးေရ။

ကၽြန္မရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေတြကို ခိုင္မာခြင့္ေပးပါ ..
ကၽြန္မရဲ႕ ခံစားမႈေတြကို ပိုမိုေလးနက္ခြင့္ေပးပါ ..
ကၽြန္မရဲ႕ အားကိုးမႈေတြကို ပိုမိုတည္ေဆာက္ခြင့္ေပးပါ ..

ႏြယ္ပင္ေလးေရ ... အစစအရာရာအတြက္ ေက်းဇူးပါ။


ႏြယ္ပင္ေလးနဲ႕ကၽြန္မ(၁)

တေယာက္ထဲ လည္ပတ္ရတဲ့ ဘ၀မွာေနသားက်ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးတယ္။
မနက္အိပ္ယာထရင္ေတာင္ အေမႏႈိးမွ ေပကပ္ထတတ္တဲ့ကိုယ္၊ အကိုအိပ္ယာ ၊ အဖြားအိပ္ယာ အတင္းျပန္၀င္ေခြျပီး အိပ္တတ္တဲ့ ကိုယ္၊ တေယာက္ေယာက္မရွိရင္ ဂ်စ္တိုက္ျပီး စိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ကုိယ္၊ မိဘနဲ႕ ေ၀းရာအရပ္ေရာက္တာ ဘာလိုလိုနဲ႕ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ ေလးႏွစ္ထဲျဖစ္လာျပီ။
တေယာက္ထဲဆိုမွ တေယာက္ထဲ၊ ညဥ္႕နက္သန္းေခါင္ ေကာ္ဖီေတြ ထေသာက္လို႕မွ တားမယ့္သူမရွိ၊ တညလံုး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္လို႕ ဆူမယ့္သူမရွိ၊ အေဖာ္ဆိုလို႕ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့အရုပ္ကေလးေတြရယ္၊ ကြန္ပ်ဴတာေလးရယ္ ၊ ေခ်ာက္ခ်က္ျမည္ေနတတ္တဲ့ နာရီေလးရယ္ပဲ ရွိခဲ့တာ။
အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕သမွ် သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေနာက္ေျပာင္၊ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့အခါလည္း စိမ္းေနတဲ့ ကိုယ့္နစ္ကေလးကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ရင္း အပ်င္းေျဖ၊ ေနာက္ အဲ့ဒီကေန ဖိုရမ္ေတြ ခ်က္ရြမ္းေတြထဲ လည္ပတ္တတ္လာခ့ဲတယ္။
အလုပ္နဲ႕အိမ္နဲ႕ကလြဲလို႕ အပ်င္းေျဖစရာမရွိတဲ့ကိုယ္၊ အင္တာနက္ကပဲ ကိုယ့္အေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ျပန္တာေပါ့။
ေကာ္ဖီကို နွစ္ႏွစ္သက္သက္ စြဲလန္းခဲ့တဲ့ကုိယ္၊ ညဥ္႕အိပ္ခါနီး မေသာက္ရဆိုတဲ့ ပညတ္ခ်က္တခုကိုလည္း စြဲလန္းခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ထားခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ေလးမွာ လာေရာက္လည္ပတ္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ဆိုတာေလးကိုလည္း ၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ ကိုယ္ေရးထားတဲ့ ပို႕စ္ေတြမွာ ေက်းဇူးတင္သူ ဘယ္ႏွေယာက္ဆိုရင္လည္း ေပ်ာ္ျမဴးခဲ့ဖူးပါရဲ႕။
ေရးေဖာ္ေရးဖက္ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ႕ၾကားမွာလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ မနက္မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ ကမာၻတခုကို ႏြယ္ပင္ေလးတပင္ တိုးလာခဲ့တယ္။ ႏြယ္ပင္ေလးေရ .. ရစ္ပတ္မိမွေတာ့ ျပတ္သုဥ္းမသြားပါရေစနဲ႕ ။
သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပါင္းအသင္းေတြ အားလံုးရဲ႕ သတိေပးစကား၊ စိုးရိမ္စကားေတြၾကားမွာ ရင္ေတြ ပူတတ္လာတဲ့ ကိုယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပါင္းအသင္းေတြ အားလံုးရဲ႕ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္သံေတြၾကား ၾကည္ႏူးတတ္လာတဲ့ ကိုယ္၊
လူတကိုယ္နဲ႕ စိတ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေထြျပားလို႕ ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေန႕တဓူ၀ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့လာတတ္ခဲ့တယ္။
ႏြယ္ဆိုတဲ့ သေဘာက ရစ္ပတ္တတ္တဲ့ အမ်ိဳးအႏြယ္ေပမို႕ ရုန္းထြက္ဖို႕ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့တဲ့ကိုယ္ အသက္ရႈၾကပ္လာကာမွပဲ သတိထားမိျပန္ေတာ့တယ္။ ႏြယ္ပင္ေလးေရ .. ကိုယ့္ကို ရစ္ပတ္ေႏွာင္တြယ္ျခင္းေတြနဲ႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား အသက္ရႈၾကပ္ေစခဲ့တာလဲ။
ႏြယ္ပင္ေလးေရ .. ရွင္ အလိုမရွိတဲ့ တေန႕ ထားရစ္ခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ ရွင္သန္ေနတဲ့ အသက္၀ိညာဥ္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမယ့္ တေန႕ထိ ရွင့္ရဲ႕ ရစ္တြယ္ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူေနဦးမွာပါ။
ႏြယ္ပင္ေလးေရ ......... ရွင့္ကို ကၽြန္မ သိပ္လြမ္းတတ္ေနျပီ။

Wednesday, April 13, 2011

သၾကၤန္အလြမ္း

သၾကၤန္ေတာင္ ေရာက္လာျပန္ျပီ .. ေမြးရပ္ကေန ထြက္လာခ်ိန္ကစလို႕ သၾကၤန္ဆိုတာကို ခြဲခြာလာရတဲ့ ကၽြန္မ .. ေရာက္ေနတဲ့အရပ္ေဒသကလည္း သၾကၤန္ဆိုတာ မရွိတဲ့ ေဒသ ...
သၾကၤန္ပြဲေတာ္ဆိုလို႕ သြားၾကည့္မိေသး .. အေျပးအလႊား .. ဘာဆိုဘာမွ သၾကၤန္အနံ႕အသက္မရွိတဲ့ ေနရာျဖစ္ေနတာမို႕ .. ေတာ္ပါျပီဆိုတဲ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ..

ငယ္ငယ္ေလးထဲက သၾကၤန္မွာ ေရပက္ခံထြက္ဖို႕ ေ၀းစြ .. မ႑ပ္ထိုင္ဖို႕ ေ၀းစြ .. ေရကစားခ်င္ရင္ အိမ္ေရွ႕ထြက္ေဆာ့လို႕ ခြင့္ရခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း အရြယ္ေလးေရာက္ခ်ိန္ကစလို႕ ျမိဳ႕လယ္ေခါင္ ၈ထပ္တိုက္က ကၽြန္မ .. ဘယ္နားမွာ ေရပက္ခဲ့ရပါလိမ့္မလဲ ... ဒါေပမယ့္ သၾကၤန္ဆိုတဲ့ အနံ႕အသက္ေလးရလာတာနဲ႕ ရင္ထဲမွာ လွပ္လွပ္လွပ္လွပ္ နဲ႕ ခံစားရင္း ၾကည္ႏူးတတ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မ ...
သၾကၤန္နားနီးတိုင္း သၾကၤန္အက ကခ်င္လို႕ .. ယိမ္းထဲပါခ်င္လို႕ .. သီခ်င္းသြားဆိုခ်င္လို႕ .. ေရပက္ခံထြက္ခ်င္လို႕ .. မ႑ပ္ထိုင္ခ်င္လို႕ .. အို ...... ေခါင္းစဥ္ေပါင္းမ်ိဳးစံု တပ္ျပီးေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ ကၽြန္မ ... တခါမွလည္း အခြင့္မရခဲ့သလို ... ႏွစ္တိုင္း မုန္႕လုပ္ျပီး အိမ္ေတြ ေလွ်ာက္ေ၀တာနဲ႕ဲ ပဲ အဆံုးသတ္ရေလ့ရွိျပန္တာပါပဲ ..

အိမ္ထဲမွာပဲ ေနရင္း မုန္႕လုပ္လို႕ လိုက္ေ၀ရင္း သၾကၤန္သီခ်င္းေတြဖြင့္လို႕ ေပ်ာ္ေနတတ္ခဲ့တာေလးေတြ လြမ္းတယ္ ... သၾကၤန္နဲ႕ တူတာဆိုလို႕ ကၽြန္မရဲ႕ အဖြားကို သၾကၤန္မ႑ပ္မွာ ယိမ္းေတြကို ဆုေပးတဲ့ အကဲျဖတ္အဖြဲ႕ထဲ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႕ လာေခၚသြားလို႕ ကၽြန္မပါလိုက္သြားရင္း ေဖ်ာ္ေျဖေရးအေနနဲ႕ ပန္းကံုးေလးေကာက္စြဲလို႕ ကခဲ့ဖူးတာလည္း သတိရပါရဲ႕ ...........
ေနာက္ေတာ့ သၾကၤန္ယိမ္းေတြ မ႑ပ္ေတြ အလွျပကားေတြလည္း မရွိေတာ့ျပန္တာမို႕ ကၽြန္မရဲ႕ အျပင္ထြက္ခြင့္ေလး ဆံုးရႈံးရျပန္တာေပါ့ေလ ... ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မ သၾကၤန္ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ..

အားလံုးရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြ ၾကည္ႏူးမႈေတြ .. အေတြ႕အၾကံဳေတြကို မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ နားေထာင္ရင္း ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ ကစားမယ္ .. သြားမယ္နဲ႕ .. တစ္ႏွစ္မွ မျဖစ္ေျမာက္ခဲ့လည္း ကၽြန္မ သၾကၤန္ကို ခ်စ္တယ္ ... အိမ္နားမွာ ထိန္ေနေအာင္ ပြင့္တဲ့ ပိေတာက္ပင္ၾကီးေအာက္မွာ ပိေတာက္ပန္းသြားခူးျပီး ဘုရားကပ္ရတဲ့ အရသာကို လြမ္းတယ္ ..

အခုေတာ့ အမိေျမမွာ ေရႊ၀ါေရာင္ ပိေတာက္ေတြ ထိန္ေနခဲ့ခ်ိန္ ကၽြန္မလက္ရွိေနတဲ့ အိမ္ေလးရဲ႕ အနားမွာေတာ့ ခ်ယ္ရီပန္းေတြက ေ၀လို႕ေပါ့ .. ခ်ယ္ရီလမ္းကေလးလို႕ေတာင္ တင္စားရေလာက္တဲ့ အရမ္းကို လွတဲ့သဘာ၀ရႈခင္းေလးေတြ ၾကားမွာ ေနေနရေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ ေျမ .. ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိ အေမ့အိမ္ေလးကို လြမ္းတယ္ ..

အလုပ္စားပြဲမွာထိုင္လို႕ ေကာ္ဖီေသာက္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို မုန္႕လံုးေရေပၚ သာကူမ်ိဳးစံု ေရႊရင္ေအး ေက်ာက္ေက်ာ ေတြ အေမ့အိမ္ေလးမွာ ပံုေနေလာက္ျပီလို႕ ေတြးမိျပန္ေတာ့လည္း လြမ္းလိုက္တာ သၾကၤန္ရယ္ .. သၾကၤန္ေရနဲ႕ မထိရမွာစိုးလို႕ မုန္႕သြားၾကိတ္ဖို႕ကို ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အလုအယက္ တာ၀န္ယူၾကရင္း .. အဆံုးမေတာ့ ကၽြန္မကို အျမဲအေလ်ာ့ေပးတတ္တဲ့ အကိုကိုလည္း လြမ္းတယ္ .. မုန္႕သြားၾကိတ္တဲ့ တခ်ိန္ရယ္ .. မနက္ေစာေစာ ဥပုသ္သည္ေတြလႈဖို႕နဲ႕ ေန႕တိုင္း ဆြမ္းကပ္ေလ့ ရွိတဲ့ ကၽြန္မတို႕ မိသားစုအတြက္ကေတာ့ မနက္ေစာေစာ ေရပက္တဲ့သူေတြ မရွိေသးခ်ိန္ အလုအယက္ ေစ်း၀ယ္ေလ့ရွိေပမယ့္ ေစာေစာစီးစီး ထပက္တတ္တဲ့ ကေလးေတြ ရွိလို ရွိညား ဆုေတာင္းရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို လြမ္းတယ္ ..

သၾကၤန္ဇာတ္လမ္းေတြၾကည့္ရတိုင္း အိမ္ေပၚကေန ေရပက္ခံကားေတြကို လွမ္းၾကည့္လို႕ သူတို႕ေတြဆီကို အေပ်ာ္ေတြ ကူးစက္ျပီး မွ်ေ၀ခဲ့ရတဲ့ ေန႕ရက္ေတြကိုလည္း လြမ္းပါရဲ႕ ..
သၾကၤန္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕ မနက္ေစာေစာ ႏိုးေနတဲ့ ကၽြန္မ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြကို Repeat လုပ္ဖြင့္လို႕ ကိုယ့္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနရင္း လြမ္းလိုက္တာ သၾကၤန္ရယ္ .....

Friday, April 1, 2011

ဧပရယ္ဖူးတဲ့လားကြယ္ ..

You Make Me Cry .. Make Me Smile .. You always stand by my side .. I dun want to say goodbye ..


ကၽြန္မရံုးေရာက္ရံုရွိေသး .. မနက္အစည္းအေ၀းခန္းထဲမ၀င္ခင္ လက္စြဲေတာ္ ဖုန္းေလးက ျမည္သံေပးလို႕လာပါတယ္ .. ဖုန္းပိတ္ခ်ဖို႕ အျပင္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ .. အိုး .. ကၽြန္မရဲ႕ သူ ပါလား …

ႏွစ္ရွည္လမ်ား သူငယ္ခ်င္းဘ၀ေလးနဲ႕တင္ ေက်နပ္ေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕သူ ……

မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘာမ်ားျဖစ္လို႕ပါလိမ့္ ဆိုျပီး ကၽြန္မ ကမန္းကတန္း ေကာက္အကိုင္ ..


ေမာနင္း ငယ္ငယ္ ..


ေမာနင္း .. ညီ ..

ဟိတ္ညီ ေစာေစာစီးစီးပါ့လား .. ငယ္ အစည္းအေ၀းခန္းထဲ ၀င္ရေတာ့မွာကြ .. ေျပာ …


ငယ္ငယ္ .. ငါဒီေန႕ည ၁၁နာရီ ဖလိုက္နဲ႕ Narita ေလဆိပ္ကို ေရာက္မယ္ … အဲ့ဒါနင့္ကိုလွမ္းေျပာတာ …

အိုး……………………………….. ကၽြန္မ တကိုယ္လံုး ေလထဲလြင့္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္ .. ေပ်ာ္လိုက္တာ … ကၽြန္မနဲ႕သူ တႏိုင္ငံစီေ၀းကြာျပီးထဲက မေတြ႕ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကာခဲ့ျပီေလ ..

တခါတေလ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ .. အီးေမးလ္ပို႕ရံုကလြဲလို႕ ေ၀းကြာေနတဲ့ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ .. တႏိုင္ငံထဲမွာ ေတြ႕ခြင့္ရမတဲ့လား ..

အိုေက .. ညီ .. ငယ္ညေနလာၾကိဳေပးရမွာလား …

အင္းေပါ့ ငယ္ငယ္ရဲ႕ .. ငါမွ ဂ်ပန္စကားမတတ္တာကို . နင္မွလာမၾကိဳရင္ ငါဒုကၡေရာက္မွာေပါ့ .. နင္လာေစာင့္ေနာ္ .. ည၁၁နာရီတိတိ …


အိုး….ေက ….. ညီ …. I will wait you sure …. See u..


အေပ်ာ္မ်ားစြာနဲ႕ ကၽြန္မ .. အစည္းအေ၀းထဲမွာလည္း ေဘးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ေမးယူရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အေပ်ာ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနသတဲ့ … တေနကုန္ကၽြန္မ နာရီေလး တၾကည့္ၾကည့္ေပါ့ .. .ဘာအလုပ္ကိုမွ စိတ္မ၀င္စားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ .. ကၽြန္မ ဆုေတာင္းေနမိတယ္ .. အခ်ိန္ေတြရယ္ ကုန္ပါေတာ့ … ကၽြန္မရင္ထဲက သူငယ္ခ်င္းကေလး .. သူက ကၽြန္မဆီလာမတဲ့လား ….. ေပ်ာ္လိုက္တာ ညီရယ္ .. ဒီတခါေတာ့ ကၽြန္မတို႕ေတြ မေ၀းၾကရေအာင္ … ကၽြန္မေလ ……………………


ကၽြန္မေတြးေနရင္းနဲ႕ ဟိုးအတိတ္ဆီကို စိတ္ေတြျပန္႕လြင့္သြားျပန္တယ္ … တကယ္ေတာ့ ညီ နဲ႕ ငယ္ငယ္ဆိုတာ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာကတည္းက အတူတူ … တကၠသိုလ္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း အင္ဂ်င္နီယာတူတူျဖစ္ခဲ့ၾကသူေတြေပမယ့္ .. မတည့္အတူေန . တက်က္က်က္ပါ .. ရည္းစားေတြမ်ားလြန္းတဲ့ ညီ နဲ႕ စာၾကမ္းပိုးကၽြန္မ … ဒင္းရဲ႕ႏွိပ္စက္မႈကို ခံရတာအမ်ားဆံုးကလည္း ကၽြန္မပါပဲ။ ေကာင္မေလးလွလွေလးတေယာက္ကိုမို႕ ေတြ႕လိုက္ျပီဆိုရင္ ညီ စိတ္၀င္စားပါျပီ . ညီရမွ ျဖစ္မယ္ ။ ညီ ရင္ခုန္လာျပီ။ ဒီတခါေတာ့ အတည္ပါနဲ႕ ေျပာတာေတြ ၾကားရပါမ်ားလြန္းေတာ့လည္း ကၽြန္မ ရိုးအီေနေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒီတေယာက္ကို သေဘာမေတြ႕ေတာ့ျပန္တာလည္း ညီပဲမို႕ ကၽြန္မကေတာ့ အေရးကိုမလုပ္ေတာ့တာပါ။ ေက်ာင္းေတြျပီးလို႕ ကၽြန္မတို႕ လုပ္ငန္းခြင္၀င္တဲ့အခ်ိန္ကစလို႕ ညီနဲ႕ ငယ္ငယ္ဆိုတာ ကြဲသြားခဲ့ၾကတာ သာေရးနာေရးနဲ႕ တခါတေလက်မွပဲ ေတြ႕ျဖစ္ေတာ့တဲ့အထိပါပဲ။ သူ႕ဇာတ္လမ္းေတြကိုေတာ့ အသစ္ေျပာင္းတိုင္း ဖုန္းဆက္ျပီး ေျပာေလ့ရွိတာမို႕ ကၽြန္မလည္း သူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ဘယ္လိုခံစားရမွန္းကို မသိေတာ့ေအာင္ပါပဲ။ ကၽြန္မလည္း စိတ္ဆိုးတဲ့အခါ သူ႕ကို ဘယ္လိုနာေအာင္ေျပာေျပာ ရယ္ျဖဲျဖဲနဲ႕ ငယ္ကလည္းကြာ ညီက ခ်စ္လို႕စတာကို လို႕ ေျပာေလ့ရွိတဲ့သူ .. ကၽြန္မကလည္း နင့္ရည္းစားေတြ သြားေျပာ ငါ့ကို လာမေျပာနဲ႕ ဆိုျပီး အျပန္အလွန္ေအာ္ေနၾက . ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မတကယ္စိတ္ဆိုုးျပီဆိုရင္ ကၽြန္မအၾကိဳက္ အရုပ္တရုပ္၀ယ္ေပးျပီး ေခ်ာ့ေတာ့တာပါပဲ ။ ညီရယ္ .. သတိရလိုက္တာ။


ရံုးဆင္းခ်ိန္ၾကီးေတာင္ နီးလာပါေပါ့လား ။ ကၽြန္မညီ့ကို သြားၾကိဳရဦးမွာပဲ။ ကၽြန္မအလုပ္နဲ႕ ေလဆိပ္နဲ႕က အေတာ္ေလးအလွမ္းကြာတာမို႕ ေစာေစာမထြက္ရင္ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ေၾသာ္ . ဒီေန႕မွပဲ ငါ့ႏွယ္ လွလွပပေလး မျပင္ခဲ့ရဘူး။ ဒီရက္ပိုင္းထဲ ကၽြန္မပေရာဂ်က္က အရမ္းကို ပင္ပန္းေနခဲ့တာမို႕ ေခ်ာင္က်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ ကၽြန္မ၊ လွခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ အလွပါမျပင္ခဲ့မိဘဲ မ်က္ႏွာေျပာင္ေလးနဲ႕ ျဖစ္ေနျပန္တာမို႕ ကမန္းကတန္း ပါးပါးေလးသြားျပန္ေနမိျပန္တယ္ ။ အလုပ္က ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမိတ္ေဆြေတြကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ထူးျခားမႈကို ျပံဳးစိျပံဳးစိေပါ့ စေနာက္ေနၾကျပန္တယ္။ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မပါပဲေလ။ သူ႕ဆီက ဖုန္းလာတာနဲ႕ ဟန္ေတာင္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ အေပ်ာ္ေတြလြန္ေနမိျပီး ေျပာမိသြားတာကိုး။


အိုး. ၇နာရီထိုးျပီ။ကၽြန္မေလဆိပ္ဆင္းရေတာ့မယ္။ အိတ္ကေလးဆြဲလို႕ ကၽြန္မ ေလဆိပ္ကိုအေျပးေလးလာခဲ့မိပါတယ္ ။ ည၉နာရီ ေလဆိပ္ထဲကိုေရာက္ေနတာမို႕ ကၽြန္မ ညစာလည္း မစားရေသးတာနဲ႕ ေလဆိပ္ထဲက ခရီးသည္ထြက္ေပါက္နဲ႕အနီးဆံုးျဖစ္မယ့္ ဆိုင္ကေလးကို ေရြးျပီး ထိုင္ေနမိပါတယ္ ။


အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ….


You Make Me Cry . Make Me Smile .. Make me feel the love is true .. Oh .. I love you. Thank you for all the love u always give to me .. Oh . I love you …


ကၽြန္မရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ဖုန္းေလး ျမည္လာျပန္ပါတယ္ .


အလိုေလး ျမတ္စြာဘရား ညီ့ဖုန္းနံပါတ္ ။ ကၽြန္မေခါင္းေတြေျခာက္သြားတယ္။ ဒီခ်ိန္ ညီက ေလယာဥ္ေပၚမွာ ရွိေနရမွာေလ။ ကၽြန္မသူ႕ကိုလာၾကိဳေနျပီေလ။


ကၽြန္မ တုန္လႈပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႕ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္မိတဲ့အခါ …


ငယ္ငယ္ .. April Fool …


ဘာ……………………………………… ကၽြန္မ ဖုန္းကိုင္ထားတဲ့လက္ ေျပေလ်ာ့က်သြားပါတယ္။


ငယ္ငယ္ရာ .. နင္ကေလ အရင္အတိုင္းပဲ ငပိန္းေလး သိလား ။


ညီ .. နင္ .. နင္ ..


ငယ္ငယ္ရာ .. နင့္ဆီလာမွေတာ့ အရင္ေန႕ေတြထဲက ငါေမးလ္ပို႕မွာေပါ့။ အရူးမေလးရဲ႕ .. Just April Fool ေနာ္ .. Dun anger me Baby .. Ok .. See u .. ခုေတာ့ ငါ့ဆြိထ္ေလး လာေနပီ။ လိမ့္ဦးမယ္ .. ဘိုင္ ..


ကၽြန္မ သူဖုန္းခ်သြားတဲ့ထိ စကားတခြန္းမွ မေျပာလိုက္ႏိုင္ခဲ့ဖူး ။ ညီ .. လုပ္ရက္လိုက္တာ ညီရယ္။

တေနကုန္ ေပ်ာ္ျမဴးေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕အေပ်ာ္။ ကၽြန္မရင္ထဲက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္။ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ကြာေ၀းတဲ့ ေနရာကို သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ေစာျပီးလာၾကိဳေနမိတဲ့ကၽြန္မ ………………………….

မ်က္ရည္ေတြ ေပါက္ေပါက္က်လို႕ … ကၽြန္မကို ကၽြန္မ သတိမထားလိုက္မိခင္မွာပဲ ကၽြန္မ ရႈိက္ၾကီး တငင္ငိုခ်လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ ေအာ္.. ဧပရယ္ဖူးလ္တဲ့လား .. ညီရယ္ ။

ကၽြန္မ ပိန္းခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ကၽြန္မေလ … သိပ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ၾကီးခဲ့တာပါ ။

ဧပရယ္ဖူးလ္နဲ႕အျပိဳင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးတခုအတြက္ လူတေယာက္ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ရိုက္ခ်ိဳးမိသလို ျဖစ္ခဲ့ရင္ စစ္မွန္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလး ျဖစ္ႏိုင္ပါ့ဦးမလားဟင္ ……………………………..။


( မနက္ေစာေစာ ဖုန္းျမည္သံေလးတခုနဲ႕အတူ စိတ္ကူးမိသြားတဲ့ စိတ္ကူူးသက္သက္ပါ ။)


Wednesday, March 30, 2011

လြယ္ကူရိုးရွင္းတဲ့ ႏွစ္ပင္လိမ္ခရိုေရွးထိုးနည္း ..

ဒီပို႕စ္မွာေတာ့ ႏွစ္ပင္လိမ္ထိုးနည္းလို႕ ေခၚၾကတဲ့ Double Stich ထိုးနည္းကို မိတ္ဆက္ပါ့မယ္ ...
တပင္လိမ္ထိုးနည္းကိုရျပီဆိုရင္ မခက္ပါဖူး ... ကၽြန္မအျမဲ ထည့္ေျပာေလ့ရွိတဲ့စကားေလး ရွိပါတယ္ .. လက္ညိမ္ေအာင္သာ က်င့္ပါ ......



ပထမဦးဆံုး အေပၚကပံုအတိုင္း ျဖစ္လာဖုိအတြက္ကို ကၽြန္မတိ႕ု႕ . က်စ္ဆံျမီးေလးအရင္ထိုးထားရပါမယ္ .. ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရွည္ေရာက္ျပီဆိုရင္ .. ႏွစ္ပင္လိမ္စယူလို႕ရပါျပီ ... က်စ္ဆံျမီးအဆံုးကေန ေနာက္ကိုျပန္လွည့္ျပီး ယူသြားမွာျဖစ္ပါတယ္ .. အပ္ဖ်ားေလးနဲ႕ ခ်ည္ကို တခ်က္ ေကာ္ျပီး ယူသိမ္းထားေပးပါ ... ျပီးတဲ့အခါမွာ ေနာက္တခ်က္ ယူဖို႕အတြက္ကို .. က်စ္ဆံမီးေလးကို ႏွစ္ခုေက်ာ္ျပီးမွ က်စ္ဆံျမီးထဲကေန ပံုပါအတိုင္း ခ်ည္ကို ေနာက္တခ်က္ယူေပးရပါမယ္ ...


သံုးခုေျမာက္က်စ္ဆံျမီးကေန ေက်ာ္ယူထားတဲ့ခ်ည္ရယ္ .. ပထမတခါ အပ္ဖ်ားေလးနဲ႕ ယူထားတဲ့ခ်ည္ရယ္ .. ဆိုရင္ ႏွစ္ကြင္းျဖစ္ေနပါျပီေနာ္ ... ေနာက္ထပ္တခ်က္ကို အပ္ဖ်ားေလးနဲ႕ ယူေပးရပါမယ္.. ယူလို႕ရလာတဲ့ ခ်ည္ကို ခုနက ကြင္းေလးႏွစ္ခုကိုလွ်ိဳျပီး ပထမဆံုးစယူလိုက္တဲ့က်စ္ဆံျမီးထိပ္ကြင္းေလးကေန ဆြဲထုတ္ယူလိုက္ပါ ... အဲ့ဒါဆိုရင္ေတာ့ ပံုပါအတိုင္း ႏွစ္ပင္လိမ္ေလးတခုရပါျပီ ...


တခုျပီးတခုဆက္ထိုးသြားေပးပါ ..... လက္မညိမ္ရင္မညိမ္သလို ေစာင္းတာရြဲ႕တာေတြ စတင္ရင္ဆိုင္လာရမွာျဖစ္ပါတယ္ .. သတိျပဳရမွာတခုက ခ်ည္ကို အပ္ဖ်ားနဲ႕ယူတဲ့အခါ ေအာက္ဘက္ကေန အေပၚကို ျပန္ယူေပးဖို႕ပါေနာ္ ... ေျပာင္းျပန္ယူမိရင္ အခ်ိဳးမက်ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္ ...



စယူလာခဲ့တဲ့ က်စ္ဆံျမီး ထိပ္ဖ်ားထိ ျပန္ေရာက္သြားျပီဆိုရင္ေတာ့ အေပၚကိုေနာက္တဆင့္တက္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္ ..



တဆင့္ျပီးတဆင့္ဆက္ယူေပးသြားရင္း ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေလးကို ရလာမွာျဖစ္ပါတယ္ ...




ဦးထုပ္ထိုးရန္ ၾကံစည္ေနသူမ်ား ... မာဖလာထိုးဖို႕ ၾကံရြယ္ေနသူမ်ား ... ေ၀့စကုတ္ေလးဆို ဘယ္လိုေနမလဲဆိုျပီး စဥ္းစားေနတဲ့ မမမ်ား ..... ဒီအဆင့္ေလးကို လက္ညိမ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးပါလို႕ .. ထပ္မံတိုက္တြန္းပါရေစ ...

ဒီေန႕ ....

puúLay:rSm aywHoHk;jyD; rsO;fajzmifUwpfaMumif;qGJMunfUyg/ ajzmifUpif;aerSmyg/
ckeu MuufOay:rSm rsOf;ajzmifU qGJMunfUr,fqdk&ifaum ....

qGJvdkU&rSmr[kwfygbl;/ / tu,fí tJ'DMuufOay:rSm rsOf;ajzmifU qGJvdkU&&ifawmU tJ'drsOf;[m rsOf;ajzmifUr[kwfygbl;/ rsOf;auG;yJ jzpfrSmyg/bmvdkUvJqdkawmU rsufESmjyifu cHk;aevdkUav .....

rsOf;ajzmifUwpfaMumif;&csif&if tajcnDwJU rsufESmjyif&Sd&r,f/
pdwfaumif; apwemaumif;eJU tvkyfvkyfwJUtcgrSm tjypfrjzpfapcsif&ifawmU tajcnDwJU rsufESmjyifjzpfaezdkUawmU vdkwmaygU

ကၽြန္မရင္ထဲကေန လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ စဥ္းစားမိေနတဲ့အရာေတြနဲ႕ ဆက္စပ္လို႕ေပါ့ေလ .. ေတြးျဖစ္သြားတယ္ ..

ဒီရက္ပိုင္း ကၽြန္မရဲ႕ လူမႈပတ္၀န္းက်င္ထဲကေန ထြက္သြားခ်င္ေလာက္တဲ့ထိ စိတ္ေတြရႈပ္ေနခဲ့တယ္ ...
ဘယ္လိုမွ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိႏိုင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းတခု .. ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတာထက္ ေရြးဖို႕ကို ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ ..
ဒီတခုကို ငါ ရင္မဆိုင္ခ်င္ရင္ တဘက္လမ္းကေလွ်ာက္ရမယ္ .. ေလွ်ာက္သင့္ရဲ႕လားဆိုတာ ျပန္စဥ္းစား ....
ကၽြန္မေလွ်ာက္ဖို႕အင္အားမရွိခဲ့ဖူး ... ဆိုေတာ့ကာ ရင္ဆိုင္မွကိုရေတာ့မယ္ .. ဒါလက္ရွိအေနအထား ...

အဲ့ဒီရင္ဆိုင္ရမယ့္ကိစၥတခုအတြက္ ၾကည့္ျပန္ေတာ့ကာ ၾကက္ဥေပၚမွာ မ်ဥ္းဆြဲရတဲ့အေျခအေန ..
ကိုယ္ကပဲ မျပည့္၀တာပဲလား .. ကၽြန္မဘာမွားလဲ .. ျပန္သံုးသပ္တယ္ .. ကၽြန္မရဲ႕ အဓိက အားနည္းခ်က္ .....
ကၽြန္မ ရန္မမ်ားခ်င္ဖူး ... အဲ့ဒီေတာ့ကာ .. လူပါး၀သမွ်ခံေနရျပန္ေရာ .. ခံေနရလို႕ ကၽြန္မျငိမ္းခ်မ္းေနလား .. ဟင့္အင္း ... ႏိုးေ၀းး . ကိုယ္က စိတ္ထက္တဲ့လူျဖစ္ေနျပန္ေရာ .. အစြန္းႏွစ္ဘက္မွာ ကၽြန္မ တကိုယ္ထဲနဲ႕ ၀ိ၀ါဒ ကြဲျပားေနျပန္ေရာ ....

ကၽြန္မေမေမဆံုးမဖူးတယ္ .. ကိုယ္ေကာင္းရင္ေခါင္းမေရြ႕ဖူးတဲ့ ... ျပီးေတာ့ သည္းခံဖို႕ေမတၱာေအးတရား ....
စိတ္ထက္လြန္းတဲ့ကၽြန္မ .. အဆံုးရွိသေရြ႕သည္းခံေတာ့ ေနာက္ဆံုးရလဒ္ .. ကၽြန္မဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ .. ကၽြန္မသိပ္ပူေလာင္တယ္ .. သည္းခံေပမယ့္လည္း တကယ့္ကို ၾကက္ဥေပၚ မ်ဥ္းေျဖာင့္ဆြဲရသလိုပဲ .. ဘာေတြမွားလဲ .. ဘာေတြျပင္ရမလဲ .. ဘာလုပ္သင့္လဲ ...

သည္းခံျခင္းဆိုတာ အရာရာကို ေအာင္ႏိုင္ေစသတဲ့ .. တကယ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လား ..
ဦးတည္ရာလမ္းေၾကာင္းတခုအတြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ကၽြန္မ .. ၾကံဳရတဲ့ ခလုတ္ကသင္း သိပ္မ်ားလြန္းတယ္ .. ေလာေလာဆယ္အၾကီးမားဆံုး၀ဋ္ဒုကၡတခု .. ကၽြန္မဘယ္လိုရင္ဆိုင္သင့္လဲ .. ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမလဲ ..
ဘာေတြလုပ္သင့္လဲ ... ကၽြန္မမွာပဲ လိုအပ္ေနေသးတာလား ... ကၽြန္မကပဲ မျပည့္၀ေသးတာလား ..........
.................................................. .................................................. ................................
ဘယ္လိုမွကို သည္းမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ .................................................. .......

Tuesday, March 22, 2011

လြယ္ကူရိုးရွင္းတဲ့ တပင္လိမ္ထိုးနည္း

ဒီေန႕အတြက္ေတာ့ တပင္လိမ္နညး္လို႕ အလြယ္ေခၚေလ့ရွိတဲ့ ထိုးနည္းေလးကို ဆက္သြားၾကရေအာင္ေနာ္ ..
ပထမဦးဆံုးအတြက္ ျပီးခဲ့တဲ့တေခါက္တုန္းက က်စ္ဆံျမီးထိုးနည္းေလးကို ေလ့က်င့္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား ..
ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အရွည္တခုရတဲ့ထိ က်စ္ဆံျမီးေလးကို အရင္ထိုးထားရပါမယ္ . ဥပမာ က်စ္ဆံမီးေပါင္း အခု ၅၀ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့ ..
လက္ညိမ္ရင္ညိမ္သလို ထိုးရခက္တာ လြယ္လာတာဆိုတာကို ဒီ တပင္လိမ္နည္းေလးမွာ စသိလာရမွာျဖစ္ပါတယ္...
အခုပထမဦးဆံုး ေလ့က်င့္ရံုအတြက္ကေတာ့ က်စ္ဆံမီးေလး အခု ၂၅ ဆိုလံုေလာက္ပါျပီ ..



အေပၚပံုမွာျပထားတဲ့အတိုင္း က်စ္ဆံမီးထိုးတဲ့အခါ .. ေနာက္ဆံုး၂၅ ခုေျမာက္ကေန ျပန္စရမွာပါေနာ္ .. က်စ္ဆံမီးေလးယူတဲ့အခ်ိန္မွာ အပ္ဖ်ားကို ေနာက္တေခါက္ထပ္လိမ္ေပးပါ ..



ဒီပံုေလးမွာျပထားတဲ့အတိုင္း ပထမတဆင့္ဆြဲထုတ္ပါမယ္ .. က်စ္ဆံမီးထိုးတုန္းက တခါပဲ ဆြဲထုတ္ရတာကို သတိျပဳမိၾကမွာပါ ..
တပင္လိမ္ထုိးနည္းမွာေတာ့ ႏွစ္ဆင့္ဆြဲထုတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္ .. အေပၚပံုမွာေတာ့ တဆင့္ဆြဲထုတ္ျပထားပါတယ္



ဒီအေပၚကပံုမွာေတာ့ ဒုတိယတဆင့္ထပ္ဆြဲထုတ္ထားတာပါ



ႏွစ္ဆင့္တိတိ ဆြဲထုတ္ျပီးျပီဆိုရင္ေတာ့ ဒီအေပၚကပံုေလးမ်ိဳးအတိုင္းျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္ ..



တခုျပီးတခုဆက္ထိုးသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေလး အတန္းကေလးျဖစ္လာမွာျဖစ္ပါတယ္ ..



ေနာက္ထပ္ဆင့္တက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်စ္ဆံမီးအရွည္ဆံုးတဲ့ထိျပန္ထိုးျပီးတာနဲ႕ အေပၚတဆင့္ကိုထပ္ယူလို႕ရပါျပီ ..
သတိျပဳရမွာက က်စ္ဆံမီးကြင္းေတြေက်ာ္ယူပီးမထိုးမိပါေစနဲ႕ .. ေက်ာ္ယူမိရင္ယူမိသလို ရြဲ႕သြားတာ ေစာင္းသြားတာ ျဖစ္သြားမွာပါ ...



တဆင့္ျပီးတဆင့္ အေပၚကိုတက္တက္ျပီး ယူသြားေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီပံုေလးထဲကလို ဒီဇိုင္းမ်ိဳးေလးကိုရမွာပါ ...
ဒီအဆင့္မွာေသခ်ာလက္ညိမ္ေအာင္ ထပ္ေလ့က်င့္ေပးဖို႕ မွာပါရေစေနာ္ ..

ဒီလိုမ်ိဳး တပင္လိမ္ထိုးနည္းေလးကို ေသခ်ာရသြားျပီဆိုရင္ ဒီဇိုင္းလွလွေလးေတြတင္ေပးပါ့မယ္ ..
တပင္လိမ္ထိုးနည္းတမ်ိဳးကိုပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးအယူအဆေတြနဲ႕ ထိုးသြားလို႕ရပါတယ္ ..

ေသာ့ခ်ိတ္ကေလးေတြ .. ဖန္ခြက္ေအာက္ခံ .. တီဗီြဖံုး . ေနာက္ မာဖလာ .. ယုတ္စြအဆံုး အက်ီအထိ ထိုးလို႕ရပါတယ္ ...
ေသေသခ်ာခ်ာလက္ညိမ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ဖို႕ေတာ့ မေမ့ၾကနဲ႕ေနာ္

Thursday, March 17, 2011

လြယ္ကူရိုးရွင္းတဲ့ အေျခခံက်စ္ဆံမီးထိုးနည္း


ပထမတဆင့္ ကြင္းကေလးျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးတဲ့နည္း ျပီးတဲ့အခါမွာ ေနာက္တဆင့္တက္ၾကစို႕ေနာ္ ... တဆင့္ျပီးတဆင့္ လိုက္လုပ္ၾကည့္ေပးၾကပါလို႕ ဖိတ္ေခၚပါတယ္ .. ဘာလို႕ဆိုေတာ့ ဒါေလးေတြက လြယ္လြယ္ေလးေတြဆိုျပီး အက်င့္မလုပ္ဘဲ Pattern ေတြစေတာ့မွ ၾကည့္ျပီးထိုးလည္း ပံုေလးေတြ ထြက္လာမွာ လက္ရာတခုကို ဖန္တီးႏိုင္မယ့္သူေတြရွိလာမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေသသပ္မႈျခင္းကြာလို႕ပါ ... မပင္မပန္းဘဲ အလြယ္တကူေလ့က်င့္လို႕ရမယ့္ အေျခခံေလးေတြမွာ စျပီး က်င့္ၾကစို႕ေနာ္



ဒီအေပၚပံုကအတိုင္း ပထမတဆင့္မွာ ကြင္းကေလးျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးခဲ့ျပီးပါျပီ . ကဲ .. ေအာက္က တပုံကို ၾကည့္လိုက္ပါဦးေနာ္ .. ၾကိဳးအတိုစေလးဘက္ကို လက္နဲ႕ထိန္းကိုင္ထားရင္း ကိုယ္တကယ္ ဒီဇိုင္းလုပ္ရမယ့္ ခ်ည္အရွည္ဘက္ကို စယူပါမယ္..
ယူတဲ့ေနရာမွာ အပ္ကိုညာဘက္ေအာက္ကေန ပံုပါအတိုင္း ယူေပးပါ ကြင္းကေလးျပဳလုပ္စဥ္ကအတိုင္း အပ္ထိပ္ဖ်ားကေလးနဲ႕ ယူသြားေပးျပီး ကြင္းေလးထဲကို ေနာက္ျပန္ျပန္ဆြဲေပးလိုက္ရင္ တဆင့္ရပါျပီ ...



ဒီပံုေလးမွာေတာ့ ကြင္းထဲကေနၾကိဳးကိုဘယ္လိုဆြဲေပးတယ္ဆိုတာေလးကို ျပထားတာပါ



တဆင့္ျပီးသြားတာနဲ႕ ေနာက္အဆင့္ေတြမွာလည္း .. ဒီလိုမ်ိဳးပဲ တခ်က္ခ်င္းယူသြားေပးပါ .. ယူပံုယူနည္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ ..
ကၽြန္မတို႕ ငယ္ငယ္ကေတာ့ က်စ္ဆံမီးထိုးနည္းလို႕ေခၚပါတယ္ ..



အခ်က္၂၀ေလာက္ ဖန္တီးျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္လက္ရာ တကယ္ညိမ္လားမညိမ္လား ခန္႕မွန္းလို႕ရပါျပီ .. မညိမ္ရင္ ဆက္မလုပ္ပါနဲ႕ .. အစကေနေနာက္တေခါက္ျပန္က်င့္ဖို႕ ေျပာပါရေစ .. အစပိုင္းမသိသာေပမယ့္ . လက္မညိမ္တဲ့အခါ ကိုယ္ဖန္တီးမယ့္ဒီဇိုင္းတျခမ္းရြဲ႕သြားတာမ်ိဳးထ ိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္.. စိတ္ရွည္ရွည္ထားဖို႕ေတာ့ လိုပါတယ္ .. အေလ့အက်င့္ပါပဲ . ေနာက္ပိုင္းဆို တီဗီြၾကည့္ရင္း ထိုးတဲ့မမေတြေတာင္ အမ်ားၾကီးပါပဲ ....



ကၽြန္မတို႕ငယ္ငယ္ကေတာ့ က်စ္ဆံမီးထိုးနည္းလို႕ေခၚခဲ့ပါတယ္ .. တကယ္လည္း က်စ္ဆံမီးေလးနဲ႕တူတာကိုး .... ေနာက္ပိုင္း ထိုးမယ့္ပံုစံေတြအားလံုးအတြက္ အေျခခံအက်ဆံုးထိုးနည္းတခုပါပဲ . ဒီအဆင့္ေလးကို ေသခ်ာလက္ညိမ္ေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ေလ့က်င့္ေပးၾကပါလို႕ တုိက္တြန္းပါတယ္