ကၽြန္မ ... ဒီရက္ပိုင္းေပါ့ေလ .. ရင္ထဲမွာ ေပါ့ပါးေနသလိုလိုနဲ႕ မြန္းၾကပ္ေနတယ္ .. ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့မိသားစု ..
ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမေမ .. တူတူမေနရတာ ၃ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီေပါ့ ... ကဲ .. ကၽြန္မ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္ေနလဲ .. ဟင့္အင္း .. ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ဖူး .. တကယ္ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ဖူးလား .. ဟင့္အင္း .. အမ်ားၾကီးပဲ .. ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ .. စိုးရိမ္မႈေတြ .. ပူပန္မႈေတြ .. သံေယာဇဥ္ေတြ .. တကယ္ဆို ကၽြန္မ ဟိုးေကာင္ကင္းၾကီးလို အဆုံးအစမရွိလြင့္ေမ်ာေနခ်င္တယ္ ... တကယ္လြင့္ေမ်ာေနတာလားဆိုတာလည္း မေသခ်ာသလို တည္ျငိမ္ေနသလားလို႕ ျပန္ဆန္းစစ္ျပန္ရင္လည္း မေသခ်ာျပန္ဖူးမဟုတ္လား .. တိတ္တိတ္ကေလးေတြးရင္း ျငိမ္ျငိမ္ကေလး ထိုင္ေနခဲ့မိတဲ့ ရက္ေတြလည္း ရွိပါရဲ႕ ... သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေမးတယ္ . ကၽြန္မက ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရတာ သိပ္ၾကိဳက္တာပဲေနာ္တဲ့ ... ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေစာင့္ၾကည္ေနရတာ သိပ္စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းတယ္ေလ ... ေဟာ .. ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အပင္တန္းေလးမ်ားရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမႈ .. တခ်ိန္က သူတို႕စိမ္းလန္းစိုေျပခဲ့ဖူးတာေပါ့ ..
အခုေတာ့ အကိုင္းေလးေတြပဲက်န္လို႕ က်ိဳးတဲ့က်ဲတဲ .. ကဲ .. ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လုိက္ပါဦး .. သူတို႕ေျခာက္ကပ္ေနတာဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ .. ဟင့္အင္း .. မဟုတ္ဖူးေနာ္ . အပြင့္သစ္ အရြက္သစ္ေတြအတြက္ ခနတာ အားယူေနၾကတာ .. ဒီလိုပဲေပါ့ .. ကၽြန္မတို႕မွာလည္း .. ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ရွိမယ္ .. က်ရံႈးမႈဆိုတာ ရွိမယ္ .. လန္းဆန္းမႈ တက္ၾကြမႈဆိုတာရွိမယ္ .. အားငယ္မႈ .. ၀မ္းနည္းမႈဆိုတာ ရွိမယ္ .. အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ကြယ္ .. ေလာကဓံ တရားဆိုတာ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္တာ .. သူ႕အလိုလို ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတာေတြကို ကၽြန္မတို႕က လိုက္ျပီး ျပဳျပင္ယူေနရမွာေလ .. ကၽြန္မတို႕ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ကာလပတ္လံုး အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာကို လိပ္ျပာသန္႕ႏိုင္ရင္ လူျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ျပီေပါ့ .. ေအာ္ ... ကၽြန္မဘာေတြ ေတြးေနမိပါလိမ့္ ............
ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ့ ေမေမ .. တူတူမေနရတာ ၃ႏွစ္ရွိခဲ့ျပီေပါ့ ... ကဲ .. ကၽြန္မ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္ေနလဲ .. ဟင့္အင္း .. ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ဖူး .. တကယ္ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ဖူးလား .. ဟင့္အင္း .. အမ်ားၾကီးပဲ .. ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ .. စိုးရိမ္မႈေတြ .. ပူပန္မႈေတြ .. သံေယာဇဥ္ေတြ .. တကယ္ဆို ကၽြန္မ ဟိုးေကာင္ကင္းၾကီးလို အဆုံးအစမရွိလြင့္ေမ်ာေနခ်င္တယ္ ... တကယ္လြင့္ေမ်ာေနတာလားဆိုတာလည္း မေသခ်ာသလို တည္ျငိမ္ေနသလားလို႕ ျပန္ဆန္းစစ္ျပန္ရင္လည္း မေသခ်ာျပန္ဖူးမဟုတ္လား .. တိတ္တိတ္ကေလးေတြးရင္း ျငိမ္ျငိမ္ကေလး ထိုင္ေနခဲ့မိတဲ့ ရက္ေတြလည္း ရွိပါရဲ႕ ... သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေမးတယ္ . ကၽြန္မက ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရတာ သိပ္ၾကိဳက္တာပဲေနာ္တဲ့ ... ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ေစာင့္ၾကည္ေနရတာ သိပ္စိတ္၀င္စားဖို႕ေကာင္းတယ္ေလ ... ေဟာ .. ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ရင္းနဲ႕ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အပင္တန္းေလးမ်ားရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမႈ .. တခ်ိန္က သူတို႕စိမ္းလန္းစိုေျပခဲ့ဖူးတာေပါ့ ..
အခုေတာ့ အကိုင္းေလးေတြပဲက်န္လို႕ က်ိဳးတဲ့က်ဲတဲ .. ကဲ .. ေသခ်ာျပန္ၾကည့္လုိက္ပါဦး .. သူတို႕ေျခာက္ကပ္ေနတာဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ .. ဟင့္အင္း .. မဟုတ္ဖူးေနာ္ . အပြင့္သစ္ အရြက္သစ္ေတြအတြက္ ခနတာ အားယူေနၾကတာ .. ဒီလိုပဲေပါ့ .. ကၽြန္မတို႕မွာလည္း .. ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ရွိမယ္ .. က်ရံႈးမႈဆိုတာ ရွိမယ္ .. လန္းဆန္းမႈ တက္ၾကြမႈဆိုတာရွိမယ္ .. အားငယ္မႈ .. ၀မ္းနည္းမႈဆိုတာ ရွိမယ္ .. အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ကြယ္ .. ေလာကဓံ တရားဆိုတာ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလို ျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္တာ .. သူ႕အလိုလို ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတာေတြကို ကၽြန္မတို႕က လိုက္ျပီး ျပဳျပင္ယူေနရမွာေလ .. ကၽြန္မတို႕ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ကာလပတ္လံုး အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာကို လိပ္ျပာသန္႕ႏိုင္ရင္ လူျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ျပီေပါ့ .. ေအာ္ ... ကၽြန္မဘာေတြ ေတြးေနမိပါလိမ့္ ............
0 comments:
Post a Comment
ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။