Saturday, April 17, 2010

မီးငယ္နဲ႕ သၾကၤန္

ေ၀း..........
သူမ်ားေပ်ာ္လုိ႕ မေပ်ာ္ႏိုင္ ရည္းစားေပ်ာက္လုိ႕မႈိင္ ....

ေဟာ... အသံေပါင္းစံုၾကားရျပန္ျပီ .. ကိုယ္လည္းေပ်ာ္ခ်င္သားလားကြယ္ .. လူမွန္းသိတတ္စ ကေလးဘ၀အရြယ္ ထဲက သၾကၤန္လည္တယ္ဆိုတာ မီးငယ္ဘ၀မယ္ ဘာမွန္းမသိရေလာက္ေအာင္ ေနခဲ့ရေတာ့လည္း အခက္သား။
မီးငယ္ကလည္း ဆိုးတယ္ပဲေျပာရမလား .. တႏွစ္မွမလည္ရတဲ့သၾကၤန္ ... နီးလာေတာ့လည္း ေရာဂါက တက္လာျပန္ေရာ .. လည္ခ်င္လိုက္တာ.. ကားနဲ႕ .. ထိုင္ခ်င္လိုက္တဲ့ မ႑ပ္ ..

ေမေမ.. မီးငယ္ .. သၾကၤန္လည္ခ်င္တယ္ ..

မီးေလးရယ္ .. သၾကၤန္မွာကားနဲ႕လည္တာ စိတ္ခ်ရတဲ့ အေဖာ္ေတြရွိမွ ေကာင္းတာသမီးရဲ႕.. ကိုယ္က မိန္းကေလးေလ .. ျပီးေတာ့ ေမ့သမီးေလးက ခ်ဴခ်ာပါေပ့ . ေနမေကာင္းျဖစ္လာမွာ သမီးရဲ႕ .. မသြားပါနဲ႕ သမီးရယ္ .. အႏၱရယ္ကလည္း မ်ားပါေသးတယ္ .. လိမ္မာတယ္ . အိမ္မွာ မုန္႕လုပ္စားမယ္ေနာ္ .. ေဘးအိမ္ေတြ လည္းလႈၾကမယ္ေလ .. ေမတေယာက္ထဲနဲ႕ မႏိုင္ဘူးေလ ေမ့သမီးေလးရဲ႕. .. ကူလုပ္ေလေနာ္ ..

ဒါဆိုလည္း . မီးငယ္ မ႑ပ္ေလးေတာ့ ထိုင္ခ်င္တယ္ .. တရက္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ .. ေနာ္.. ေမ့

မီးငယ္ရယ္.. တေနကုန္ေရစိုၾကီးနဲ႕ ဖ်ားလာမွာျမင္ေယာင္ေသး .. ျပီးေတာ့ သၾကၤန္မ႑ပ္ထိုင္တယ္ဆိုတာ အ၀တ္အစားကအစ သူမ်ားနဲ႕တူေအာင္ ေနႏိုင္မွေလ .. ေမ့သမီးေလးက ရိုးရိုးေလး .. ျပီးေတာ့ ကိုယ္နဲ႕ ခင္တဲ့ ရင္းႏွီးတဲ့လူလည္း ရွိတာမဟုတ္ .. မသြားရပါဘူး ..

အာ....... ေမေမကလည္း ... အျမဲတမ္းပဲ .. မီးငယ္သြားခ်င္ပါတယ္ဆိုေနမွပဲ...

မီးမီးေနာ္ .. ေမမၾကိဳက္ဘူးေလ .. မလုပ္ရဘူးလို႕ေျပာရင္ ႏွစ္ခြန္းထပ္ကဲမလာနဲ႕ . ညည္းေလး စိတ္ေကာက္ျပီး ငိုရင္ ညည္းေလးပဲ ပင္ပန္းျပီးဖ်ားဦးမယ္ .. ဒါပဲ .. စကားေၾကာထပ္မရွည္နဲ႕ ... မသြားရဘူး .. မုန္႕လုပ္မယ္ .. ကူလုပ္ .. ဒါပဲ ...

ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း မရိုးတဲ့ေတးသြားေလးေတြပါပဲ .. သတိရတယ္ ေမေမရယ္ .... ကေလးဘ၀ထဲက အခုအခ်ိန္ထိ သၾကန္ဆိုတာ တီဗြီထဲမွာ က်ေနရတဲ့ မီးငယ္ဘ၀ .. အျမဲတမ္းလည္း ငို .. ႏွစ္တိုင္းလည္းငို .. မလည္ရလို႕ ဂ်ီက်တာေလ .. ဘယ္ေလာက္ဂ်ီက်က် မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနျမဲေမေမပါ .. ေမေမ့ထက္ စည္းကမ္းၾကီးတဲ့ အဘြားနဲ႕ ဦးေလးလူပ်ိဳၾကီးေၾကာင့္ဆို ပိုမွန္မွာေပါ့ေလ .. မီးငယ္ထက္ ၆ႏွစ္နီးပါးၾကီးတဲ့အကိုေတာင္ ေပးမလည္ မွေတာ့ မီးငယ္တို႕ ေ၀းျပီေပါ့ ...

အိမ္ရဲ႕ မနီးမေ၀းေလးက ေစ်းကို မုန္႕သြားၾကိတ္ရင္း လမ္းမွာ ကေလးေတြ ပက္တဲ့ေရနည္းနည္းပါးပါး စိုတာမ်ိဳး ( တခါတေလ စိုေတာင္မစိုလိုက္ပါ .. ) မုန္႕လိုက္ေ၀လို႕ မုန္႕ေ၀တဲ့အိမ္ေတြက အနည္းအက်ဥ္း ေလာင္းတာမ်ိဳး ေလာက္ကိုပဲ စိုဖူးတဲ့မီးငယ္ ရယ္ ေလ .. သၾကၤန္ဆိုတာကို ဘယ္လိုေပ်ာ္မွန္းမသိ .. ဘယ္လိုခ်စ္မွန္းမသိ .. သၾကၤန္ဆိုတာနဲ႕ ေပ်ာ္လာေတာ့တာ .. အိမ္ထဲမွာ သီခ်င္းေတြအက်ယ္ၾကီးဖြင့္ . ေကြးေနေအာင္ကေတာ့တာ .... စိတ္ေကာက္လည္း ခနပါပဲေလ . မီးငယ္ရဲ႕ အက်င့္တခုက ခနခနလည္း စိတ္ေကာက္သလို ခနခနလည္း စိတ္ေျပတာပါပဲ :D

အခုေတာ့ သၾကၤန္ဆိုတာဘာမွန္းမသိတဲ့ အရပ္ေဒသ တခုကို ေရာက္ေနခဲ့ျပီေပါ့ေလ.. ေနရာေဒသသာ ေျပာင္းလဲတယ္ .. မီးငယ္တို႕ ရင္ထဲက သၾကၤန္ပိုးေတြက မေသေသးတာပါပဲ .. မႏွစ္ကေတာ့ အိမ္မွာ သာကူ တရက္က်ိဳျဖစ္တယ္ .. ရံုးက တရုတ္မ သူငယ္ခ်င္းေလးကို ဖိတ္ျပီး ေကၽြးေတာ့ ထိုင္းဆိုင္က မုန္႕နဲ႕တူတယ္တဲ့ .. ေကာင္းခ်ီးေပးတာေလ း( .. ျမန္မာသၾကၤန္ဆိုတာ သူကဘာမွန္းမွမသိဘဲကိုး .. ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႕မွာေတာ့ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ကြာဆိုျပီး ခြင့္ယူျပီး အုရွိခု ဘုရားကို သြားျဖစ္ခဲ့တယ္ .. ေက်ာက္ေက်ာနဲ႕ ၾကာဇံေၾကာ္ေတြ လုပ္သြားျပီး ေခၚသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ လမ္းစရိတ္ကေနစလို႕ ကုသိုလ္ယူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သၾကၤန္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ မရွိသလိုပါပဲ း(

ဒီႏွစ္သၾကၤန္ ေရာက္လာခဲ့ျပန္ျပီေပါ့ .. ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ သၾကၤန္ဆိုလို႕ မီးငယ္ ေရာဂါတက္ျပီး သြားလိုက္ပါတယ္ .. သၾကၤန္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို လံုး၀မရခဲ့တဲ့အျပင္ စိတ္ထဲ သိပ္မၾကည္လင္စရာ ျမင္ကြင္းေလးေတြနဲ႕ပဲေပါ့ ... ေတာ္ပါျပီ သၾကၤန္ရယ္ .. သၾကၤန္လြမ္းေနဆဲပဲ ညီမေလးတေယာက္က လင့္ခ္ တခုလာေပးတာနဲ႕ ေကာက္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ .. ျမတ္စြာဘုရား ..... ရန္ကုန္သၾကၤန္လည္း ပ်က္စီးသြားရျပန္ပါျပီလား ... သၾကၤန္ဆိုတာ မၾကံဳေတြ႕ဘူးေပမယ့္ သၾကၤန္ေရဆိုတာ မထိဖူးဘူးလို႕ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ေ၀းခဲ့ရတဲ့ မီးငယ္ .. သၾကၤန္ဆိုတိုင္း သၾကၤန္ေရာက္တိုင္း ေရာဂါထတဲ့ မီးငယ္ .. သၾကၤန္သီခ်င္းၾကားတိုင္း ကခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္တဲ့ မီးငယ္ ... သၾကၤန္ဆိုတာကို ေၾကာက္တဲ့ ခံစားခ်က္ မျဖစ္ရပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႕ပဲ ...................

ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႕ ေရာက္ခဲ့ပါျပီ .... အားလံုးပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ႏွစ္သစ္ေလးကို ၾကိဳဆိုရင္းနဲ႕ .. တႏွစ္တာပတ္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ရတဲ့ ေန႕ရက္ကေလးေတြကိုသာ ျဖတ္သန္းၾကရပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ ..

Tuesday, April 6, 2010

ရုပ္တခု စိတ္ကိုးဆယ္ .....

ဒီေန႕ မီးငယ္ဘ၀မွာ တခါမွၾကံဳရလိမ့္မယ္လို႕ မထင္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိစၥတခု ၾကံဳခဲ့ရတယ္ ... လူေတြလည္း ခက္ပါတယ္ေလ .. ရုပ္တခု စိတ္ကိုးဆယ္တဲ့ ... မွန္လိုက္တဲ့စကား ... မွန္လြန္းေတာ့ မခံႏိုင္ဆိုတာ တကယ္ပါပဲ း( မီးငယ္ရဲ႕ တကယ့္ကိုေလးစားၾကည္ညိဳခဲ့ရတဲ့ အႏွစ္ႏွစ္အလလ တန္ဖိုးထားခဲ့တဲ ့လူတေယာက္ ဒီေန႕ ဆံုးရံႈးလိုက္ ပါတယ္.. တကယ့္ကို ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ မ်က္ရည္က်မိခဲ့တယ္ .. တေယာက္ထဲပါပဲ .. ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ မ်က္ရည္က်မိတယ္ .. မီးငယ္ အံ့ၾသတၾကီး မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္လို႕ ျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့တာက လြဲလို႕ တည္ျငိမ္ခဲ့ပါတယ္ ..

သိပ္ကိုေလးစားခဲ့တဲ့ ႏူးညံ့တဲ့လူတေယာက္ဟာ မျမင္ရတဲ စိတ္ေတြေျပာင္းလဲတဲ့အခါ ဒီရုပ္ဒီရည္နဲ ဒီလူေတာ့ မွန္ပါရဲ႕ .. အက်င့္စရိုက္ေတြနဲ႕ လူရဲ႕စိတ္ အဲ့ေလာက္ေျပာင္းလဲႏိုင္သလား ဆိုတာ ေတြးမိခဲ့တယ္ .. ေဒသ ပတ္၀န္းက်င္ ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ လူတေယာက္ရဲ႕စိတ္က အဲ့ေလာက္ေတာင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္သလား ... မီးငယ္ ေသခ်ာကိုေတြးေနမိတယ္ ... ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ .. အဲ့ေလာက္ေျပာင္းလဲမလား .. ဟင့္အင္း .. အဲ့ဒါေတာ့ ေသခ်ာတယ္ .. မီးငယ္ လံုး၀မေျပာင္းလဲဘူး ..

ေဒသတခုမွာတုန္းကေတာ့ လူေရွ႕မွာ စကားေျပာရင္ေတာင္ ေလသံေလးကို တိုးဖြဖြ ေျပာတတ္တဲ့ သူ႕စရိုက္ .. အို.. ဒီေန႕ေတာ့ တျခားတေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ .. တခါမွကို မျမင္ဖူးတဲ့ လူတေယာက္ပါလား း( ေလသံမာမာနဲ႕ ေျပာေနခဲ့တာ မီးငယ္ ေလးစားခဲ့ဖူးတဲ့သူ မဟုတ္ေတာ့သလိုပဲ .. ကိုယ္ေလးစားခဲ့တာ ႏူးညံ့မႈေတြလည္း ပါခဲ့တယ္ေလ ... ေဒသတခုဟာ လူတေယာက္ကို အဲ့ေလာက္ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သလား ..

တျခားလူတေယာက္ရဲ႕ေရွ႕မွာ ရိုင္းပ်တဲ့အမူအရာ ျပဖို႕ ေ၀းစြ .. ေဒါသဆိုတာ မရွိတဲ့သူလား လို႕ ထင္ခဲ့ပါတယ္ ..
အဲ့ဒီေဒသမွာတုန္းက သူ သိပ္ယဥ္ေက်းခဲ့တယ္ေလ ... ဒီေန႕ေတာ့ သူ တည့္တည့္ကို ရိုင္းပ်ခဲ့တယ္ .. ခက္တာက သူ႕ကို သိပ္ေလးစားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုယ့္ကို ျဖစ္ေနတာပဲ း( .. ရိုင္းပ်တာကိုခံရေလာက္ေအာင္ မဟုတ္တာကို ကိုယ္က မလုပ္ခဲ့မိေတာ့လည္း ခက္ေနေတာ့တာပဲ .. ေဒသတခုဟာ လူတေယာက္ကို အဲ့ေလာက္ ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သလား ....

လူတေယာက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ဆက္ဆံပံုေတြကို ၾကည့္ရံုနဲ႕ ဒီလူရဲ႕ အတြင္းသ႑ာန္ကို ခန္႕မွန္းလို႕ မရဘူးဆိုတာ တအံ့တၾသနဲ႕ လက္ခံလိုက္ရပါတယ္ .. တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္တင္ေျပာတာ မဟုတ္ရပါ .. မီးငယ္ေလ .. တႏွစ္ေက်ာ္တိတိ ေငြအား လူအား .. တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီခဲ့ဖူးတယ္ .. ဒုကၡေရာက္ရင္ ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ဒုကၡမေရာက္ေစရေအာင္ တကယ့္ကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ ကူညီခဲ့ပါတယ္ .. ေဒသတခုနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္တခုဟာ လူတေယာက္ကို အဲ့ေလာက္ ေျပာင္းလဲ ေစႏိုင္သလား..

မီးငယ္ အတြက္ ေငြေၾကးပမာဏတခု ဆံုးရႈံးလိုက္ပါတယ္ .. စုေဆာင္းေနရပါတယ္ဆိုတဲ့ လူက်မွပဲကြယ္ း( ဒါေပမယ့္ မီးငယ္ သင္ခန္းစာတခုကို ၀ယ္ယူလိုက္တယ္လို႕ သေဘာထားပါတယ္ း) လူေတြရဲ႕ စရိုက္ကို သိေအာင္ သင္ယူလိုက္ရတယ္ေပါ့ေလ .. အရမ္းကို ယူက်ံဳးမရ ႏွေျမာမိတာက ေလးစားၾကည္ညိရမယ္ ့လူတေယာက္ ေလ်ာ့သြားတာ ဆံုးရံႈးသြားတာကိုပါပဲ ...

ေအာ္ .. ရုပ္တခု စိတ္ကိုးဆယ္ .. တကယ္မွန္ပါလားေနာ္ .. ဒီလူကေတာ့ ဒီလူပါပဲ .. ဘယ္လိုမွ မျမင္ႏုိင္တဲ့ သူရဲ႕ စိတ္နဲ႕ အက်င့္စရိုက္ .... ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲသြားတာ ဆိုရင္ေတာင္ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႕ ႏွေျမာတသစြာနဲ႕ ပဲ .. မီးငယ္ စြန္႕လႊတ္လုိက္ပါတယ္ေလ .... ဘ၀အတြက္ သင္ခန္းစာတခုေပါ့ ( အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သင္ခန္းစာေပါ့ေလ ... း)

ေျပာရင္းနဲ႕ မီးငယ္လည္း ငိုခ်င္ရီခ်င္ ျဖစ္လာျပန္ျပီ း( မီးငယ္လည္း ရုပ္တခု စိတ္ကိုးဆယ္ ျဖစ္ေနျပီ ထင္ပါရဲ႕ း)

Monday, April 5, 2010

အိပ္မက္ ......

အိပ္မက္တဲ့လားကြယ္ ..
ကိုယ့္ရင္ထဲ ျမဴေတြဆိုင္းေနခဲ့တယ္ ..
ဘ၀တခုအတြက္ လက္ေတြ႕ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ကိုယ္ ..
ရုတ္တရက္လန္႕ႏိုးမွပဲ အိပ္မက္မွန္း သိခဲ့ရတယ္ ..
ခ်ဳိလိုက္တဲ့ အိပ္မက္ကေလး..
လန္႕ႏိုးသြားခါမွ ..
ကိုယ့္ရင္ထဲ မိုးေတြသည္းေနခဲ့ေလရဲ႕ ..
..............................................................
ဘာေၾကာင့္လဲ ..
တကယ္ဆို အိပ္မက္ကေလးခ်ိဳရင္
ႏိုးထခ်ိန္မွာ အျပံဳးကေလးတပြင့္ေတာ့ ရွိရမယ္..
..............................................................
ဘာေၾကာင့္လဲ ..
ကိုယ္ႏိုးထလာခ်ိန္မွာ
ရင္ေတြ ကြဲမတတ္နာက်င္ေနခဲ့တယ္ ...
............................................................
ႏူးညံ့တဲ့အိပ္မက္ကေလးထဲ
လြင့္ေမ်ာစီးဆင္းေနခဲ့တဲ့ကိုယ္ ..
ရုတ္တရက္ လန္႕ႏိုးသြားခ်ိန္မွာေတာ့
ရင္ေတြ ကြဲမတတ္
ကိုယ္ .....
ဘာလို႕မ်ား ........
ငိုေၾကြးေနခဲ့ပါလိမ့္ ...

Friday, April 2, 2010

Made in Japan

တခါတုန္းက ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတေယာက္ဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို အလည္ခရီးသြားေရာက္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေန႕မွာေတာ့ သူက တကၠစီငွားျပီး ေလဆိပ္ကိုသြားခဲ့ပါတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဟြန္ဒါတစီးက သူတို႕ကားကို ေက်ာ္တက္သြားတာျမင္လိုက္ရတယ္.။ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ သူေအာ္လိုက္တာက

ဟြန္ဒါကား အရမ္းျမန္တာပဲ။ ဂ်ပန္မွာလုပ္တာကိုး...

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ တိုယိုတာတစီးက တကၠစီကုိ ျဖတ္ေက်ာ္သြားျပန္တယ္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးကလည္း ယခင္အတိုင္းပဲ ျပတင္းေပါက္ကေန ေခါင္းထုတ္ျပီးေအာ္လိုက္ျပန္တယ္။

တိုယိုတာ အရမ္းျမန္တာပဲ။ ဂ်ပန္မွာလုပ္တာကိုး...

အဲ့ဒီေနာက္မွာ မစ္ဆူဘီရွီတစီးက တကၠစီကို ေက်ာ္တက္သြားျပန္တယ္။ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္အျဖစ္ ဂ်ပန္ကေအာ္လိုက္ျပန္သတဲ့။

မစ္ဆူဘီရွီ အရမ္းျမန္တာပဲ။ ဂ်ပန္မွာ လုပ္တာကိုး ...

တကၠစီေမာင္းတဲ့သူလည္း ေဒါသေတာ့ စျဖစ္လာပါျပီ။ သူက အေမရိကန္လူမ်ိဳးေပကိုး. ဒါေပမယ့္ သူတိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလးပဲ ေနေနခဲ့ပါတယ္။ အဆံုးမေတာ့ တကၠစီဟာ ေလဆိပ္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါျပီ.
က်သင့္ေငြ ေဒၚလာ၃၀၀လို႕ သူေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဂ်ပန္လူမ်ိဳးက ေဒါသတၾကီးနဲ႕ျငင္းေတာ့တာေပါ့.

ဘာျဖစ္လုိ႕တုန္း ေစ်းကလည္းၾကီးလိုက္တာအရမ္းပဲ။

အဲ့ဒီအခါမွာေတာ့ တကၠစီ ေမာင္းသူက ျပန္ေအာ္ပါေတာ့တယ္။

မီတာ အရမ္းျမန္တယ္။ ဂ်ပန္မွာလုပ္ထားတာ......

Thursday, April 1, 2010

ကေလးအေဖမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး

စားေသာက္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္တြင္္ျဖစ္သည္ ဂ်ပန္ ဆာမူရုိင္: ၃ ေယာက္ တစ္ဝုိင္းထဲ ထုိင္ၿပီ: စားေသာက္ေနၾကသည္ ။ စားေသာက္ေနတုန္း ယင္ေကာင္ တစ္ေကာင္က စားပြဲဝုိင္းေပၚျဖတ္ပ်ံ သြားသည္။ ဆာမူရုိင္: တစ္ေရာက္က သူ.ဓါး ကုိ ဖ်တ္ခနဲ ဆြဲထုတ္ၿပီး ယင္ေကာင္ ကုိခုတ္ခ်လုိက္သည္။ ယင္ေကာင္ ၂ ပုိင္းျပတ္ပီး က်လာသည္ ။ ဆုိင္ထဲကလူေတြအားလံုး အံ့အားသင့္ ကုန္သည္။ (ဆာမူရုိင္: ဆုိတာမ်ဳိးက ဓါးခုတ္အင္မတန္ျမန္ သကုိး ။ )

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ယင္ေကာင္ ေနာက္တစ္ေကာင္က ပ်ံ လာျပန္သည္ ။ ဒုတိယ ဆာမူရုိင္: ကလည္း အားက်မခံ ဓါးကုိ ဆြဲထုတ္ၿပီး ယင္ေကာင္ ကုိခုတ္ခ်လုိက္ သည္။ ယင္ေကာင္ ၄ ပုိင္းျပတၿ္ပီးက်လာသည္ ။ လူေတြလည္းပါးစပ္အေဟာင္း သားျဖစ္ကုန္သည္။

ခဏၾကာေတာ့ ကံဆုိးသူေမာင္ရွင္…. ေနာက္ထက္ယင္ေကာင္ တစ္ေကာင္ပ်ံသန္းလာျပန္သည္။ ပရိတ္္သတ္ေတြလည္း တတိယ ဆာမူရုိင္: ဘာလုပ္ျပဦးမလဲဆုိတာ အင္မတန္စိတ္ ဝင္စားေနၾကၿပီ။ တတိယ ဆာမူရုိင္: က သူ.ဓါးကုိ ဖ်တ္ဆုိ ဆြဲထုတ္ ၿပီး ဓါးအိမ္ထဲ ျပန္ထည့္လုိက္သည္။ ( ျမန္လြန္းလုိ႔ ခုတ္လုိက္တာေတာင္မျမင္လုိက္ရဘူး ။)

လူေတြလည္း စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ယင္ေကာင္ ကုိလုိက္ၾကည္ေတာ့ ကုိေရႊယင္ေကာင္က ဟန္မပ်က္ ဆက္ပ်ံ ေနသည္။့ လူေတြကစိတ္ဓာတ္က်သြားသည္ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တတိယဆာမူရုိင္: ေျပာလုိက္သည့္ စကားေၾကာင္. ပရိတ္သတ္ ႀကီး ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ကုန္ၾကသည္ ။ တတိယဆာမူရုိင္: က ” ဒီေကာင္ ပ်ံ တာေတာ့ ပ်ံ ႏုိင္ ပါတယ္ ..ဒါေပမယ့္ ဒီတသက္ေတာ့ ကေလးအေဖ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး”